برای خودتان وقت بگذارید چه مسئولیت‌های انباشته در محل کار، چه کارهایی که باید در خانه انجام دهید یا افرادی در زندگی‌تان که به توجه شما نیاز دارند، لازم است که یاد بگیرید چگونه برای خودتان وقت بگذارید. اما وقت گذاشتن برای خود یعنی چه؟ پیدا کردن زمان برای خود به معنای کنار گذاشتن آگاهانه زمان است.
سارا حق بین مترجم و نویسنده خانه تاب آوری د رادامه این مطلب اضافه میکند : این زمان باید فقط برای شما و شما باشد و البته به این معنا نیست که این زمان، آخرین اولویت در لیست کارهایتان باشد. کنار گذاشتن زمانی که واقعاً برای خودتان است به این معنی است که می‌توانید زمانی را صرف انجام کاری کنید که می‌خواهید انجام دهید، نه کاری را که دیگران فکر می‌کنند باید انجام دهید.
این یک روش ساده مراقبت از خود است که اجرای آن برای بسیاری دشوار است. اما با گذشت زمان، می‌توانید این عادت را تمرین کنید که واقعاً برای خود وقت بگذارید.
برای خودتان وقت بگذارید این لحظات تنهایی می‌تواند به شما زمان بدهد تا افکار و احساسات خود را پردازش کنید. زمان تنهایی به شما یک استراحت بسیار ضروری برای شارژ باتری‌هایتان قبل از کار بعدی می‌دهد.
در طول لحظاتی که تنهایید، می‌توانید خودآگاهی را تمرین کنید. می‌توانید شروع به درک بیشتر خود کنید. می‌توانید خودتان باشید و مشاهده کنید که چه احساسی دارد.
تحقیقات نشان داده انتخاب زمان تنهایی می‌تواند فوایدی مانند افزایش عزت‌نفس، آزادی، خلاقیت،تاب آوری؛ صمیمیت و معنویت داشته باشد. همچنین اولویت قرار دادن خود، دیگران را متوجه ارزش و احترامی میکند که برای خودتان قائل می‌شوید.
· نیازهای خود را بیان کنید.این وظیفه کسی نیست که حدس بزند شما به چه چیزی نیاز دارید. بنابراین، اگر برای سلامت روان خود نیاز مبرمی به وقت آزاد تنهایی دارید، بیان آن مهم است.
· گناه خود را زیر سوال ببرید. آیا از اینکه برای خودتان وقت می‌گذارید احساس گناه می کنید؟ اگر چنین است، این احساس گناه را کشف کنید. از خودتان بپرسید که چرا به خاطر اینکه کمی برای خودتان وقت گذاشته‌اید، احساس گناه می‌کنید. هر دلیلی را که پشت این احساس گناه است بنویسید. سپس، عمیق‌تر کنکاش کنید و از خود بپرسید که آیا این دلیل واقعاً درست است یا خیر.
· یاد بگیرید چگونه نه بگویید. وقت شما با ارزش‌ترین و محدودترین منبعی است که در اختیار دارید. شما مجاز هستید به انجام کارهایی که دوست ندارید با زمان محدودتان انجام دهید، نه بگویید. اگر نه گفتن برایتان سخت است، آنرا در مورد چیزهای کوچکتری که دیگران از شما می‌خواهند، تمرین کنید.
· یک‌بار در هفته وقت خود را مسدود کنید. اگر فرزند، شریک زندگی یا مسئولیت‌های دیگری دارید، هر هفته کمی وقت بخواهید تا به دور از زندگی روزمره و برنامه پرمشغله خود برای خود وقت داشته باشید تا بتوانید دوباره شارژ و سرحال به آن‌ها برگردید.
· در محل کار حد و مرز تعیین کنید. همان‌قدر که کارفرمای شما برایتان بواسطه فراهم کردن شغل مهم است، شما هم به همان اندازه بلکه بیشتر برای آن‌ها مهم هستید. پس با کارفرمای خود مرزهای واقع‌بینانه تعیین کنید. شما می‌توانید با خروج به موقع به جای اینکه تقریباً هر روز تا دیروقت بمانید، محدودیت تعیین کنید. چنین مرزهایی به شما کمک کند تا به یک تعادل سالم بین کار و زندگی دست یابید و زمان مورد نیاز خود را به تنهایی سپری کنید.
· گاهی سعی کنید هیچ کاری انجام ندهید. در واقع شما نباید همیشه کاری انجام دهید. هیچ کاری انجام ندادن به این معنی است که تلفن، تلویزیون و رسانه‌های اجتماعی را کنار بگذارید تا از لحظاتی بدون حواس‌پرتی با خودتان لذت ببرید.
سارا حق بین مترجم و نویسنده خانه تاب آوری د رادامه این مطلب اضافه میکند : این زمان باید فقط برای شما و شما باشد و البته به این معنا نیست که این زمان، آخرین اولویت در لیست کارهایتان باشد. کنار گذاشتن زمانی که واقعاً برای خودتان است به این معنی است که می‌توانید زمانی را صرف انجام کاری کنید که می‌خواهید انجام دهید، نه کاری را که دیگران فکر می‌کنند باید انجام دهید.
این یک روش ساده مراقبت از خود است که اجرای آن برای بسیاری دشوار است. اما با گذشت زمان، می‌توانید این عادت را تمرین کنید که واقعاً برای خود وقت بگذارید.
برای خودتان وقت بگذارید این لحظات تنهایی می‌تواند به شما زمان بدهد تا افکار و احساسات خود را پردازش کنید. زمان تنهایی به شما یک استراحت بسیار ضروری برای شارژ باتری‌هایتان قبل از کار بعدی می‌دهد.
در طول لحظاتی که تنهایید، می‌توانید خودآگاهی را تمرین کنید. می‌توانید شروع به درک بیشتر خود کنید. می‌توانید خودتان باشید و مشاهده کنید که چه احساسی دارد.
تحقیقات نشان داده انتخاب زمان تنهایی می‌تواند فوایدی مانند افزایش عزت‌نفس، آزادی، خلاقیت،تاب آوری؛ صمیمیت و معنویت داشته باشد. همچنین اولویت قرار دادن خود، دیگران را متوجه ارزش و احترامی میکند که برای خودتان قائل می‌شوید.
· نیازهای خود را بیان کنید.این وظیفه کسی نیست که حدس بزند شما به چه چیزی نیاز دارید. بنابراین، اگر برای سلامت روان خود نیاز مبرمی به وقت آزاد تنهایی دارید، بیان آن مهم است.
· گناه خود را زیر سوال ببرید. آیا از اینکه برای خودتان وقت می‌گذارید احساس گناه می کنید؟ اگر چنین است، این احساس گناه را کشف کنید. از خودتان بپرسید که چرا به خاطر اینکه کمی برای خودتان وقت گذاشته‌اید، احساس گناه می‌کنید. هر دلیلی را که پشت این احساس گناه است بنویسید. سپس، عمیق‌تر کنکاش کنید و از خود بپرسید که آیا این دلیل واقعاً درست است یا خیر.
· یاد بگیرید چگونه نه بگویید. وقت شما با ارزش‌ترین و محدودترین منبعی است که در اختیار دارید. شما مجاز هستید به انجام کارهایی که دوست ندارید با زمان محدودتان انجام دهید، نه بگویید. اگر نه گفتن برایتان سخت است، آنرا در مورد چیزهای کوچکتری که دیگران از شما می‌خواهند، تمرین کنید.
· یک‌بار در هفته وقت خود را مسدود کنید. اگر فرزند، شریک زندگی یا مسئولیت‌های دیگری دارید، هر هفته کمی وقت بخواهید تا به دور از زندگی روزمره و برنامه پرمشغله خود برای خود وقت داشته باشید تا بتوانید دوباره شارژ و سرحال به آن‌ها برگردید.
· در محل کار حد و مرز تعیین کنید. همان‌قدر که کارفرمای شما برایتان بواسطه فراهم کردن شغل مهم است، شما هم به همان اندازه بلکه بیشتر برای آن‌ها مهم هستید. پس با کارفرمای خود مرزهای واقع‌بینانه تعیین کنید. شما می‌توانید با خروج به موقع به جای اینکه تقریباً هر روز تا دیروقت بمانید، محدودیت تعیین کنید. چنین مرزهایی به شما کمک کند تا به یک تعادل سالم بین کار و زندگی دست یابید و زمان مورد نیاز خود را به تنهایی سپری کنید.
· گاهی سعی کنید هیچ کاری انجام ندهید. در واقع شما نباید همیشه کاری انجام دهید. هیچ کاری انجام ندادن به این معنی است که تلفن، تلویزیون و رسانه‌های اجتماعی را کنار بگذارید تا از لحظاتی بدون حواس‌پرتی با خودتان لذت ببرید.