در سال‌های اخیر، جنگ و حوادث تروریستی و کرونا هرکدام به اشکال مختلف سلامتی و آموزش کودکان را تحت تاثیر قرار داده‌اند. قابل توجه این‌که در تمامی بلایای طبیعی و مخاطرات انسانی کودکان صف اول آسیب‌پذیری هستند. به‌همین‌دلیل حمایت از کودکان و توسعه تاب‌آوری آنها اهمیت مضاعف دارد.
کودکان آینده‌سازان آسیب‌پذیر هستند که مراقبت و حمایت از آنها تضمین سلامت و سعادت بشری است.
در جهان امروز مشکلاتی همچون سوء‌تغذیه، تغییرات اقلیم، تبعیض و بی‌عدالتی یا عدم دسترسی برابر به فضاهای آموزشی و فرهنگی به‌عنوان عمده‌ترین مسائل کودکان خودنمایی می‌کند که این به نفع آنها و شادکامی‌شان نیست و نظر به تعدد و تنوع تهدیدات و مخاطراتی که زیست روانی و اجتماعی کودکان را تهدید می‌کند یا سلامت و آینده آنان را به چالش می‌کشد، ضرورت دارد که بیش از پیش به مقوله توانایی و تاب‌آوری کودکان حداقل در مسیرهای سه‌گانه روانی و جسمانی و اجتماعی آنها اهتمام جدی داشته باشیم.
توسعه تاب‌آوری کودکان می‌تواند اقدامی پیشگیرانه در برابر آسیب‌های اجتماعی هم به‌شمار آید. تاب‌آوری کودکان عبارت است از توانایی و ظرفیت عبور موفقیت‌آمیز از چالش و انواع تنش که اغلب بر حمایت و حل مسأله استوار است.
عمده‌ترین ابزارهای توسعه تاب‌آوری کودکان، ورزش و بازی و هنر مشتمل بر توسعه توانایی‌های شناختی است. ناگفته پیداست که فرزندپروری‌های قوی که بر تحصیل تاکید دارند می‌توانند موجب تاب‌آوری کودکان باشند.
بااین‌حال تعلیم و تربیت جسمانی و دنیای خیال‌انگیز هنر هم جایگاه خاص خود را دارند.
تقویت این نگرش که آسیب‌پذیر بودن نقص نیست و تاب‌آوری هم فضلیت اخلاقی به‌شمار نمی‌آید موجب می‌شود که کودکان صدمات و مشکلات خویش را بهتر پذیرفته و شرمساری و رنج کمتری را تجربه کنند.
این مقوله موجب خواهد شد که بچه‌ها در مسیر حمایت‌یابی و حل مسأله هم موفق‌تر باشند. کودکان باید بیاموزند زندگی فراز و فرود دارد و هرکسی در هر مقطعی ممکن است با نواقص و مشکلاتی روبه‌رو باشد و این ذات و طبیعت زندگی است.
دکتر محمدرضا مقدسی مدیر و موسس خانه تاب آوری در خاتمه این یادداشت آورده است وجود مسأله یا مشکل نشانه ضعف یا نقصان شخصیت نیست. شایسته‌تر آن‌که به‌جای پنهان کردن و شرمساری به فکر چاره و حمایت برای حل مسأله بود.