به گزارش ایران اکونومیست؛ احتمالا برای شما هم پیش آمده که از شخصی بشنوید: “دوستم داره شرایط سختی رو می‌گذرونه ولی اعتقادی به رواندرمانی نداره” یا ممکنه شنیده باشید: “مامانم واقعا به درمان احتیاج داره ولی هیچ‌وقت سمتش نرفته”.
امروزه ما افراد زیادی را می‌بینیم که درگیر مسائل و مشکلات مربوط به سلامت روان هستند اما از مراجعه به درمانگر اجتناب میکنند. اگر از این افراد دلیل اجتنابشان را بپرسیم احتمالا به چند دلیل مشابه و مشترک می‌رسیم.
با توجه به گفتگویی که با جناب آقای دکتر جعفر زاده داشتیم ایشان توضیحاتی و در مورد عدم مراجعه ی افراد به مشاور فرمودند:
در مرحله ی اول افراد ترجیح می‌دهند با دوستانشان صحبت کنند
حقیقت این است که هیچ دوستی نمی‌تواند جایگزین رواندرمانی شود. رابطه درمانجو و درمانگر فراتر از دوستی است. نه تنها در این رابطه، شما حمایت دریافت می‌کنید (مانند رابطه دوستی) بلکه درمانگر شما را به چالش می‌کشد و این امکان را به شما می‌دهد که درمورد خودتان آگاهی و بینش کسب کنید.
درمانگران شنوندگان آموزش دیده‌ای هستند که می‌توانند به شما کمک کنند منبع مشکلاتتان را پیدا کنید، حتی اگر منبع مشکل شما افکارتان، خودتان یا خانوادتان باشد. در ضمن دوستان شما نمی‌توانند هر هفته، تمام مدت بنشینند تا شما درمورد مشکلاتتان صحبت کنید؛ اینطور نیست؟
روانشناس به دنبال برچسب زدن و قضاوت کردن نیست و تلاش می‌کند با صحبت‌هایی که مراجع دارد به ریشه ی اصلی مشکلات دست پیدا کند و نسبت به آن مشاوره دهد.
دلیل بعدی اینکه زمان کافی برای مراجعه به روانشناس را ندارند اینکه؛ امروزه اکثر ما انسانها در زندگی با کمبود وقت مواجه هستیم و این یک چالش بزرگ در زندگی مدرن به حساب می‌آید. درس خواندن، کار کردن، رسیدگی به بهداشت شخصی، رسیدگی به خانه و خانواده، همه فعالیت‌هایی هستند که بیشتر وقت ما را در طول روز به خودشان اختصاص می‌دهند.
اما لازم است در نظر داشته باشیم، چیزی که باعث میشود ما زمان لازم برای انجام کاری را نداشته باشیم اولویت‌بندی ماست. درواقع اگر انجام کاری مانند مراجعه به روانشناس برای ما مهم و ارزشمند باشد ما آن را اولویت قرار داده و برایش برنامه ریزی می‌کنیم.
موضوع بعدی که باعث میشود افراد مشاوره را انتخاب نکنند اینکه اعتقاد دارند درمانگرها درواقع به ما اهمیت نمی‌دهند؛ آنها بخاطر پول اینکار را انجام می‌دهند
این هم یکی دیگر از دلایل عدم مراجعه به روانشناس است. بله، در این شغل هم مانند مشاغل دیگر، افراد (درمانگرها) بابت کاری که انجام می‌دهند هزینه دریافت میکنند. اما به این معنا نیست که فقط برای بدست آوردن پول کار میکنند و جز این، انگیزه دیگری ندارند. به طور کلی افراد رواندرمانی را به عنوان شغل انتخاب میکنند چون به انسانها اهمیت می‌دهند و قصد کمک دارند.
خودتان کمی فکر کنید؛ آیا قبول می‌کنید که ساعتها به مشکلات افراد مختلف گوش کنید فقط بخاطر اینکه پولی بدست بیاورید؟
بهتر است توجه داشته باشید؛ رابطه ی بین درمانگر و درمانجو رابطه‌ای‌ست هم شخصی و هم حرفه‌ای، و اتحادی که بین شما دو نفر شکل می‌گیرد عامل مهمی در درمان به شمار می‌آید.
اما برای جلسات اول، هم به خودتان و هم به درمانگرتان زمان بدهید، زیاد طول نمی‌کشد که فضایی پر از آگاهی و نشاط را تجربه خواهید کرد.
در ادامه شما را به تماشای ویدئویی از صحبت‌های آقای دکتر جعفر زاده دعوت می‌کنیم.