اضطراب، پاسخ بدن به فشارهای روانی است. بسیاری از افراد این حالت را به عنوان احساس نگرانی، ناراحتی یا ترس قبل از وقوع یک رویداد مهم می‌شناسند؛ که باعث می‌شود آن‌ها هوشیار و متوجه باشند.
استرس و اضطراب هر دو واکنش طبیعی بدن در مواجهه با خطر هستند. هدف از این واکنش، اطمینان از هوشیاری، تمرکز و آماده بودن فرد برای مقابله با تهدید‌های خارجی است.
وقتی احساس خطر می‌کنیم، بدن ما هورمون استرس ترشح می‌کند. هورمون‌های استرس باعث می‌شوند قلب تندتر بزند و در نتیجه خون بیشتری به اندام‌ها و اندام‌ها پمپاژ می‌شود. این واکنش طبیعی، به ما این امکان را می‌دهد که آماده مبارزه یا مواجهه با خطر باشیم. معمولاً در هنگام استرس، تنفس سریع‌تر است (نفس نفس زدن) و فشار خون بالا می‌رود.
در همین حین، تمام حواس ما تقویت می‌شود و بدن مواد مغذی را در خون آزاد می‌کند تا اطمینان حاصل شود که تمام قسمت‌ها انرژی مورد نیاز خود را دارند. این موقعیت که فرایند آن به سرعت اتفاق می‌افتد، از نگاه کارشناسان «استرس» نامیده می‌شود.
در مقابل، «اضطراب» واکنش بدن به استرس است. بسیاری از افراد، اضطراب را به عنوان احساس پریشانی، ناراحتی یا ترسی که فرد قبل از یک رویداد مهم دارد، می‌شناسند؛ که آن‌ها را هوشیار و آگاه نگه می‌دارد.
واکنش مبارزه یا فرار از خطر می‌تواند زمانی آغاز شود که فردی با یک تهدید فیزیکی یا احساسی و حتی یادآوری موضوعی خاص مواجه شود. تجربه اضطراب ممکن است در برخی شرایط برای بدن مفید باشد، اما در برخی مواقع هم می‌تواند در زندگی روزمره اختلال ایجاد کند.
چگونه استرس را از اضطراب تشخیص دهیم؟
برای تمییز این دو از هم، توجه داشته باشید که استرس معمولاً کوتاه‌مدت است و در پاسخ به یک خطر رخ می‌دهد. اضطراب ممکن است طولانی‌مدت باشد و باقی بماند، هم‌چنین گاهی اوقات به نظر می‌رسد اضطراب دلیل بخصوصی ندارد و یک احساس مزمن در فرد است.