آویشن یک گیاه متعلق به خانواده نعناع است که در مصر باستان برای درمان بوی بد دهان استفاده می‌شد.
در یونان باستان از آن به عنوان بخور در معابد استفاده می‌شد و آن را به آب حمام اضافه می‌کردند. رومی‌ها از آویشن کوهی به عنوان یک طعم دهنده برای پنیر و نوشیدنی‌های الکلی استفاده می‌کردند.
بقراط از آویشن برای درمان بیماری‌های تنفسی استفاده می‌کرد. طبع آویشن گرم و خشک است. امروزه آویشن به شکل‌های آویشن تازه و آویشن خشک، چای و دمنوش آویشن، روغن آویشن و عرق آویشن استفاده می‌شود.
آویشن حاوی مقادیر بالای تیمول که خواص ضد عفونی کننده دارد و کارواکرول که خواص ضد باکتریایی دارد می‌باشد.
تحقیقات نشان داده است که آویشن مقوی معده و اعصاب است و به علت عطر و طعم خوبی که دارد یک داروی اشتها آور و هاضم غذاست و مانع ترش شدن غذا در معده شما می‌شود.
از دیگر خواص اویشن می‌توانیم به این نکته اشاره کنیم که آویشن گاز‌های روده را جذب کرده و از بین برده و در درمان نفخ معده و روده‌ها مؤثر است.
خوشبختانه آویشن حاوی ترکیبات تلخ مزه‌ای است که می‌تواند به هضم غذا در معده کمک کند. اگر شما هم جزو افرادی هستید که دچار نفخ، سنگینی، گرفتگی عضلات معده و هر نوع مشکل مربوط به دستگاه گوارش هستید بعد از غذا از آویشن استفاده کنید.
کافی است که مقداری برگ خشک آویشن را در یک فنجان بریزید و با آب جوش پُر کنید. در فنجان را ببندید و اجازه دهید که به مدت ۵ تا ۱۰ دقیقه دم بکشد. بعد از دو وعده‌ی اصلی، یک فنجان از این جوشانده میل کنید.
این دوره‌ی درمانی را بیش از ۳ هفته ادامه ندهید چرا که ممکن است مشکل ساز شود.