نکاتی که قبل از کاشت مژه باید بدانید
لذت داشتن مژه‌های بلند و حالت‌دار برخی اوقات افراد را وادار به تجربه‌های مختلف زیبایی از قبیل استفاده از مژه مصنوعی یا کاشت مژه می‌کند. کاشت مژه این خواست درونی شما را برای مدت طولانی‌تری فروکش خواهد کرد، اما ممکن است عوارضی را برای چشم‌ها و مژه‌های طبیعی شما به همراه داشته باشد.

مژه‌های طبیعی وظایف مهمی را بر عهده دارند. بدون مژه چشم‌ها در معرض آلودگی و گرد و غبار قرار دارند، بنابراین راهی برای ورود باکتری‌ها و ویروس‌ها به بدن هستند؛ مژه‌ها با منحرف کردن هوا از سطح کره چشم از چشم‌ها محافظت می‌کنند، ذرات معلق در هوا را به کمک پلک زدن دور نگه می‌دارند و همچنین حرکت کره چشم را روان نگه می‌دارند.

محصولات متفاوتی برای کاشت مژه در بازار موجود است که مژه‌های آهنربایی یا چسبی از انواع آن هستند. در کاشت مژه با چسب، از چسب نیمه دایمی استفاده می‌شود، برای چند هفته باقی می‌ماند و سپس با ریزش مژه‌های واقعی، می‌ریزند. در این مدل فرد برای ترمیم دوره‌ای نیز اقدام کند.

نکته مهم در این حرفه این است که تاکنون هیچ چسبی تاییدیه FDA یا سازمان غذا و داروی امریکا را دریافت نکرده است.

عوارض احتمالی کاشت مژه

واکنش‌های آلرژیک: اکستنشن‌ها از الیاف مصنوعی مانند نایلون یا الیاف ابریشم یا موی راسو و اسب تولید می‌شوند. بسیاری از مردم به این مواد حساسیت دارند. این یکی از رایج‌ترین دلایلی است که ممکن است شما را وادار به مراجعه به چشم پزشک کند.

حتی ممکن است برخی افراد به چسب آن حساسیت داشته باشند. اگر می‌دانید که آلرژی دارید، در مورد مواد تشکیل دهنده چسب و نوع مواد الیافی مژه سوال کنید و محصول را روی مچ دست یا ساعد خود تست کنید.

عفونت: ممکن است پلک شما بر اثر عفونت قرمز یا متورم شود، این عارضه اغلب به دلیل آلودگی بروز می‌کند؛ بنابراین در نظر داشته باشد مژه‌ها هم نیاز به شست و شو دارند.

التهاب چشم: این عارضه نادر است، اما لازم است بدانید مالیدن زیاد چشم‌ها می‌تواند الیاف اکستنشن مژه را روی یا زیر غشای چشم‌تان قرار دهد که در موارد شدید نیاز به جراحی پیدا می‌کند.

از دیگر مواردی که شاید به ندرت اتفاق بیفتد، ورود چسب به داخل چشم است، در این صورت ممکن است بینایی شما دچار اختلال شود.

از خراش قرنیه تا سرطان ناشی از چسب

در کاشت مژه، چون چسب بسیار نزدیک به سطح چشم، روی پلک قرار می‌گیرد، تکنسین باید بسیار مراقب باشد تا وارد چشم نشود. طبق یک مطالعه، بیش از ۶۰ درصد از زنان پس از چسباندن چسب مژه در چشمان خود، کراتوکونژکتیویت را تجربه کردند؛ یک بیماری چشمی که شامل التهاب همزمان قرنیه و ملتحمه (غشا مخاطی نازک و شفافی در سطح داخلی پلک‌‎ها) می‌شود.

همچنین در این گزارش آمده است که ۴۰ درصد از زنان واکنش آلرژیک به چسب داشته‌اند.

حتی در برخی کشور‌ها گزارش شده چسب ناخن که بسیار قوی‌تر است، به عنوان چسب مژه فروخته یا به جای آن استفاده شده است. در یکی از شوکه‌کننده‌ترین موارد استفاده نادرست، پلک‌های یک زن پس از استفاده از سوپرچسب به هم چسبیده بود.

چسب‌های مژه می‌توانند خطرات مختلفی برای سلامت ایجاد کنند. در یک مطالعه ۳۷ نوع چسب مژه مصرفی و حرفه‌ای از نظر فرمالدئید، که یک ماده شیمیایی سرطان زا شناخته شده، مورد آزمایش قرار گرفته است.

این تحقیق نشان داد از میان ۲۰ نوع چسب، ۷۵ درصد آنها فرمالدئید آزاد می‌کنند و چهار چسب از ۱۷ چسب مصرفی نیز حاوی فرمالین هستند. برخی از چسب‌های حاوی فرمالین، وجود این ماده را در ترکیبات خود ذکر نکرده‌اند.

نگهدارنده‌های موجود در چسب می‎تواند باعث التهاب ملتحمه و فرسایش قرنیه شود. زمانی که چسبندگی لایه سلولی روی سطح قرنیه به نام اپیتلیوم به لایه زیرین آن کم شود، وضعیت دردناکی را ایجاد می‌کند که می‌تواند بینایی را تحت تاثیر قرار دهد.

اما شایع‌ترین عارضه کاشت مژه، بلفاریت است – التهاب یا تحریک پلک‌ها. لبه پلک‌ها حاوی فولیکول‌هایی است که مژه‌ها از آنجا رشد می‌کنند، در داخل فولیکول‌ها دو نوع غده وجود دارد که ترشحات ضد میکروبی دارند تا از تجمع باکتری در اطراف چشم جلوگیری کنند.

تغییر در مژه‌های طبیعی این روند را دچار اختلال می‌کند و تجمع باکتری‌ها منجر به بروز بلفاریت و گل مژه خواهد شد. البته بلفاریت کل پلک را تحت تاثیرقرار می‌‎دهد، اما گل مژه فقط قسمتی از پلک را درگیر می‌کند.

بهداشت نامناسب سالن زیبایی نیز می‌تواند منجر به هجوم کنه مژه شود. انگل دمودکس یا کنه‌ای که به طور طبیعی در فولیکول‌های مو یا غدد چربی پوست انسان زندگی می‌کنند، می‌توانند از میزبانی به میزبان دیگر منتقل شوند و بهداشت ضعیف ابزار مژه ممکن است باعث هجوم آنها شود.

برخی افراد با وجود این خطرات استفاده از سرم تقویت مژه را بر کاشت مژه ترجیح می‌دهند. ایده تولید این سرم‌ها از قطره درمان گلوکوم چشمی گرفته شده است. سرم پروستاگلاندین در درمان گلوکوم چشمی کاربرد دارد و طی مطالعه‌ای متوجه شدند افرادی که از آنها استفاده می‌کنند، مژه‌‎هایشان ضخیم‌تر، بلندتر و تیره‌تر شده است.

البته استفاده از مولکو‌ل‌های مشابه پروستاگلاندین هم رواج پیدا کرده است. با این حال، هر دو نوع محصول هم می‌توانند خطراتی برای سلامت داشته باشند.

سرم تقویت مژه ممکن است رنگ عنبیه را به طور دائمی تغییر دهد و منجر به از بین رفتن بافت چربی اطراف چشم شود.

اگر می‌خواهید مژه‌هایتان را تقویت یا بلند و حالت‌دار کنید، حتماً به یک تکنسین با تجربه در یک سالن حرفه‌ای با بهداشت دقیق مراجعه کنید و اگر برای مژه‌های طبیعی خود ارزش قائل هستید، آن را به یک عادت معمولی تبدیل نکنید.

در پایان توصیه دیگری که شاید کمتر با آن مواجه شوید این است که طول اکستنشن مژه را متناسب با فریم عینک خود تنظیم کنید.