شیوع اختلالات روانپزشکی در بین کودکان و نوجوانان ایرانی22 تا 23 درصد گزارش شده است.
تقریبا میتوان گفت از هر پنج کودک، یک نفر دارای مشکلات روانشناختی قابل تشخیص مانند افسردگی یا اضطراب یا مشکلات رفتاری خاص است.
تقریبا میتوان گفت از هر پنج کودک، یک نفر دارای مشکلات روانشناختی قابل تشخیص مانند افسردگی یا اضطراب یا مشکلات رفتاری خاص است.
اختلال‌ها در کودکان و نوجوانان با نشانه‌های مخربی همراه هستند که این اختلال‌ها را میتوان به چهار دسته کلی تقسیم نمود:
= اختلال رفتار مخرب: بیش فعالی، نافرمانی از والدین، پرخاشگری، بی‌توجهی به اطراف
= اختلال هیجانی: ترس، اضطراب، دلبستگی و غم
= اختلال عادتی و خوردن: شامل تکرار رفتارهای ناپسند، شب ادراری، تیک‌های حرکتی، لکنت زبان، خوردن غذای زیاد و وا داشتن به استفراغ
= اختلال‌های رشدی و عقلانی: در این دسته از اختلالات روانی که مربوط به جسم و عقل کودک میشود، عملکرد وی در زندگی اجتماعی تحت تاثیر قرار می‌گیرد. عقب ماندگی‌های ذهنی، اختلال در یادگیری، اختلال اوتیستیک و در برخی از نوجوانان اختلال اسکیزوفرنی
حال سوال این است که چگونه میتوان فهمید که کودکمان دچار مشکلی در سلامت روانش است؟ به‌طورکلی در زمان رشد کودک سخت است که متوجه فرق میان تغییرات طبیعی و نشانه‌های بیماری روانی در وی شویم.
آیا کودک شما؛ تغییرات سریع در رفتار خود داشته است؟ (به عنوان نمونه یک کودک فعال به یکباره ساکت و گوشه گیر میشود و یا یک دانش‌آموز موفق شروع به گرفتن نمرات پایین میکند) به یکباره احساسات خود را تغییر داده است؟ (مثلا یک کودک ممکن است نشانه‌هایی از قبیل احساس ناراحت بودن، نگران بودن، گناهکار بودن، عصبانی بودن و ناامید بودن از خود بروز دهد.) به یکباره کم حرف شده است؟ نشان داده است که در رسیدگی به امور عادی و فعالیتهای روزانه زندگی دچار مشکل شده است؟
احترام چندانی برای احساسات و یا دارایی‌های دیگران قائل نیست؟
درباره وزن خود ابراز نفرت کرده و روشهای تغذیه‌ای خود را تغییر داده و به تغذیه ناسالم روی آورده است؟
شروع به انجام حرکتهای عجیب و تکراری کرده که فراتر از بازی کردن عادی است؟
عمدا به خود آسیب زده و یا از خودکشی صحبت کرده است؟
اگر کودک شما یک یا چند مورد از موارد بالا را نشان میدهد، نیاز به بررسی بیشتر توسط یک روانشناس و متخصص را دارد.
بیماری‌ها و اختلالات روانی و روحی معمولا با علائم و نشانه‌هایی همراه هستند که در صورت تشخیص در مراحل اولیه، میتوان از پیشرفت آن جلوگیری و درمان آن را تسریع بخشید. متاسفانه در برخی مواقع دخالت دیگران به خصوص نزدیکان کودکان و حتی آشنایان و همسایگان مانع‌عدم رسیدگی یا ادامه درمان بیماری کودکان میشود و این مسئله باعث عود مجدد و مشکلات شدیدتردر رفتار و تعامل کودک و حتی ادامه تحصیل او خواهد شد.
= اختلال رفتار مخرب: بیش فعالی، نافرمانی از والدین، پرخاشگری، بی‌توجهی به اطراف
= اختلال هیجانی: ترس، اضطراب، دلبستگی و غم
= اختلال عادتی و خوردن: شامل تکرار رفتارهای ناپسند، شب ادراری، تیک‌های حرکتی، لکنت زبان، خوردن غذای زیاد و وا داشتن به استفراغ
= اختلال‌های رشدی و عقلانی: در این دسته از اختلالات روانی که مربوط به جسم و عقل کودک میشود، عملکرد وی در زندگی اجتماعی تحت تاثیر قرار می‌گیرد. عقب ماندگی‌های ذهنی، اختلال در یادگیری، اختلال اوتیستیک و در برخی از نوجوانان اختلال اسکیزوفرنی
حال سوال این است که چگونه میتوان فهمید که کودکمان دچار مشکلی در سلامت روانش است؟ به‌طورکلی در زمان رشد کودک سخت است که متوجه فرق میان تغییرات طبیعی و نشانه‌های بیماری روانی در وی شویم.
آیا کودک شما؛ تغییرات سریع در رفتار خود داشته است؟ (به عنوان نمونه یک کودک فعال به یکباره ساکت و گوشه گیر میشود و یا یک دانش‌آموز موفق شروع به گرفتن نمرات پایین میکند) به یکباره احساسات خود را تغییر داده است؟ (مثلا یک کودک ممکن است نشانه‌هایی از قبیل احساس ناراحت بودن، نگران بودن، گناهکار بودن، عصبانی بودن و ناامید بودن از خود بروز دهد.) به یکباره کم حرف شده است؟ نشان داده است که در رسیدگی به امور عادی و فعالیتهای روزانه زندگی دچار مشکل شده است؟
احترام چندانی برای احساسات و یا دارایی‌های دیگران قائل نیست؟
درباره وزن خود ابراز نفرت کرده و روشهای تغذیه‌ای خود را تغییر داده و به تغذیه ناسالم روی آورده است؟
شروع به انجام حرکتهای عجیب و تکراری کرده که فراتر از بازی کردن عادی است؟
عمدا به خود آسیب زده و یا از خودکشی صحبت کرده است؟
اگر کودک شما یک یا چند مورد از موارد بالا را نشان میدهد، نیاز به بررسی بیشتر توسط یک روانشناس و متخصص را دارد.
بیماری‌ها و اختلالات روانی و روحی معمولا با علائم و نشانه‌هایی همراه هستند که در صورت تشخیص در مراحل اولیه، میتوان از پیشرفت آن جلوگیری و درمان آن را تسریع بخشید. متاسفانه در برخی مواقع دخالت دیگران به خصوص نزدیکان کودکان و حتی آشنایان و همسایگان مانع‌عدم رسیدگی یا ادامه درمان بیماری کودکان میشود و این مسئله باعث عود مجدد و مشکلات شدیدتردر رفتار و تعامل کودک و حتی ادامه تحصیل او خواهد شد.
فاطمه رسولیروانشناس