پرندگان نر معمولاً خوش‌نقش‌ترین پر‌ها یا مفصل‌ترین نغمه‌ها را دارند، اما پژوهشگران گفتند که پرندگان ماده به نری که بتواند هوش خود را نشان دهد، علاقه نشان می‌دهند.
بنا به همین گزارش و به نقل از AFP، گزارشی در ژورنال ساینس به چاپ رسید که یکی از تئوری‌های قدیمی چارلز داروین را اثبات کرد که بر مبنای آن انتخاب جفت می‌تواند در تکامل هوشی سهم داشته باشد.
در این تحقیق که توسط پژوهشگران آکادمی علوم چین در پکن و دانشگاه لایدن هلند انجام شد، آمده است: «تحقیق ما نشان می‌دهد که مشاهدۀ مستقیم مهارت‌های شناختی می‌تواند بر ترجیح در انتخاب جفت تاثیر بگذارد. "
پژوهشگران در این تحقیق از ۳۴ مرغ عشق استرالیایی برای آزمودن این فرضیه که آیا هوش خواستگار می‌تواند کاستی‌هایش در نغمه‌ها یا ظاهرش را بپوشاند، استفاده کردند.
یک پرندۀ ماده در معرض دو نر مشابه در قفسی که فقط می‌توانست در هر زمان فقط با یکی از آن‌ها تعامل داشته باشد، قرار داده شد. تحقیقات پیشین در این زمان نشان داده بود که ماده‌ها به نر‌هایی که ظاهری کمی زیباتر یا نغمه‌هایی دلرباتر دارند، متمایل می‌شوند.
پژوهشگران با توجه به اینکه پرندۀ ماده چه زمانی صرف تعامل با پرندۀ نر می‌کرد، می‌توانستند تشخیص دهند که کدام پرنده مطلوب اوست.سپس، پژوهشگران نر مغلوب را جدا کردند تا او را مورد آموزش ویژه‌ای قرار دهند تا بتواند در محفظۀ حاوی دانه‌ها را باز کند.
پرندۀ ماده - و پرندۀ نر مورد ترجیحش- چنین آموزشی نمی‌گرفتند و آزادانه از جعبۀ دانه‌های باز غذا می‌خوردند.
در مرحلۀ بعد، پرندۀ ماده در قفسی با یک جعبۀ دانه‌های بسته قرار داده می‌شد، به شکلی که می‌توانست مشاهده کند که پرندۀ نر آموزش‌داده شده با هوشمندی جعبۀ دانه‌های بسته را باز می‌کند او همچنین پرندۀ نر آموزش‌ندیده را - که در نگاه اول ترجیح داده بود- مشاهده می‌کرد که قادر به باز کردن جعبۀ خود نیست.
ظاهراً پس از آن، از ۹ پرندۀ ماده، ۸ تا نظر خود را تغییر دادند و وقت بیشتری را در قفس صرف تعامل با پرندۀ نری که می‌توانست در جعبه را باز کند، می‌کردند.
در این تحقیق آمده است: «این یافته از فرضیۀ مطرح شده را، که در ابتدا از سوی داروین طرح شده، پشتیبانی می‌کند، اینکه انتخاب جنسی می‌تواند بر تکامل خصیصه‌های شناختی در طیف گونه‌های حیوانی تاثیر بگذارد.»
به بیان دیگر، نشان دادن هوش می‌تواند به دست یافتن به جفت‌های بیشتر کمک کرده و دی‌ان‌ای او را در میان نسل‌های آتی گونه گسترش دهد اما متخصصان هشدار دادند که مطالعۀ این فرضیه در دنیای حیوانات، به خصوص وقتی پای رفتار‌های پیچیده‌ای نظیر آیین‌های جفت‌گیری در میان باشد، دشوار است.
جورج استرایدتر و نانسی برلی از دانشگاه کالیفرنیا در مقالۀ دیدگاهی‌ای که به همراه مقالۀ فوق در ژورنال ساینس به چاپ رسید، نوشته‌اند که محققان "شواهد متقاعدکننده‌ای از اینکه مرغ‌عشق‌های ماده ترجیح جفت‌یابی خود را پس از آنکه شاهد انجام وظایف پیچیدۀ تغذیه‌ای توسط نر‌های آموزش‌دیده بودند، به نفع این نر‌ها تغییر داده‌اند، ارایه کرده‌اند. "
با این حال، محققان افزودند اینکه ماده‌ها باز کردن جعبه را به عنوان نشانه‌ای از هوش تلقی کرده باشند، مشخص نیست.
آن‌ها نوشتند: «از این واقعیت که ماده‌ها فاقد این فرصت بودند که خودشان وظیفۀ تغذیه‌ای را انجام دهند، اینطور بر می‌آید که آن‌ها احتمالاً مبنای کمی برای درک این امر به عنوان مسئله‌ای که نیازمند راه حلی هوشمندانه است، داشته‌اند.»
«در عوض ممکن است موفقیت پرندۀ نر در باز کردن محفظه‌ها را به قدرت جسمانی برتر نسبت داده باشند.»
در هر صورت، دو متخصص خارج از این تحقیق، این رویکرد را به خاطر داشتن "مایه‌های قابل ملاحظه‌ای برای پیشرفت پژوهش تجربی در رابطه با انتخاب جفت بر اساس خصیصه‌های شناختی" ستودند و گفتند که این تحقیق احتمالاً "بدل به ابزاری مهم در تحقیقات آتی در زمینۀ انتخاب جفت" خواهد شد