«دیوانگی: یک کار تکراری انجام دهید، اما انتظار نتایج متفاوت داشته باشید.» آلبرت انیشتین
اگر شما هم حسِ درجا زدن دارید، برای غلبه بر این حالتِ سکونِ موقت از تکنیک‌های ثابت‌شده‌ی علمی که در ادامه معرفی می‌کنیم استفاده کنید. این تکنیک‌ها برای هر نوع موضوعی از جمله ورزش، موسیقی یا موضوعات علمی موثر است.
تمرینِ کمتر، تمرینِ بهتر
اگر حسِ درجا زدن می‌کنید احتمالاً تمرینِ شما از نوعِ خودخواسته و آگاهانه نیست. تحقیقاتِ اخیر ثابت کرده است کمیتِ تمرین به اندازه‌ی کیفیت آن مهم نیست. در این تحقیق، چیزی که برای نوازندگان پیانو مهم بود، تمایل آن‌ها به پیدا کردنِ منبع اشتباهات‌شان و تصحیحِ مصرانه‌ی آن‌ها بود. این روش به خودی خود «سرگرم‌کننده» نیست، چون شما را به جای حالت غرقه‌گی (از انجام کاری) در حالت فشار قرار می‌دهد، اما نتیجه‌ی مطلوب در پی دارد.
اغراق کردن
وقتی در تلاش برای یادگیریِ چیز جدیدی هستید، نیاز دارید تمایزِ آن را در ذهن‌تان اغراق کنید. مغز شما آن را آسان‌تر به یاد خواهد آورد. در یادگیری‌های نظری به‌یادآوریِ چشمگیر با استفاده از کاریکاتور ثابت‌شده است. مثال دیگر یادگیریِ زبان است. آموختنِ یک لهجه‌ی جدید مسئله‌ی بسیار رایجی برای افراد است. هر تغییری آن‌قدر برای زبان‌آموز عجیب است که جراتِ اغراق نمی‌کند. به همین دلیل اغراقِ دل‌بخواه برای دانستن اینکه چه میزانی بیش از اندازه تلقی می‌شود مهم است. در غیر این‌صورت، به پیشرفت جزئی که فقط برای خودتان بزرگ است راضی می‌شوید.
وانمود کردن
وقتی شروع به یادگیری چیز جدیدی می‌کنید تمرین دشوار و دلسردکننده است. کسانی را می‌بینید که در آن موضوع مهارت دارند، اما شما مدام ضعیف عمل می‌کنید. راه‌حلی که علم از آن پشتیبانی می‌کند اینست که وانمود کنید مثل آن‌ها هستید! وانمود کنید در کاری که برای یادگیریِ آن تلاش می‌کنید ابرستاره هستید تا موانع ذهنی از بین بروند و بتوانید با آرامش بیشتری تمرین کنید. حتی برای تقلید از روشِ صحبت کردن یا راه رفتن آن‌ها درنگ نکنید تا مغزتان را بطور کامل فریب بدهید. شما ابرستاره هستید.
تجسم کردن
تجسم و تمرینِ ذهنی راه‌هایِ عالی برای تمرینِ راه یافتن به سطوح بالاتر هستند. همان‌طور که ورزشکاران چشمان‌شان را می‌بندند و تصاویرِ روشنِ موفقیت‌شان را در بازی بعدی می‌بینند، سطحِ اعتماد به نفس آن‌ها بالا می‌رود، چون «موفقیت» هم‌اکنون بخشی از واقعیت آن‌ها شده است. مطالعات نشان می‌دهد صرفاً تجسمِ خودتان در حالِ تمرینِ یک حرکت خاص به صورت مداوم به شکل‌گیری مسیر‌های عصبی اختصاصی کمک می‌کند بدون اینکه دربرگیرنده‌ی ریسکِ خستگی فیزیکی یا گرفتگی عضلات باشد.
استراحت کردن
گاهی‌اوقات بهترین روشِ تمرین کردن تمرین نکردن است، این گفته را علم تایید می‌کند. بدن ما استقامت محدودی دارد و حتی بهترین مغز‌ها برای تثبیت اطلاعات جدید به زمان نیاز دارند. این اوقات فراغت زمانِ مناسبی برای اندیشیدن درباره‌ی وضعیت کنونیِ تمرین شماست. اگر این وقفه‌های استراحت مختل‌کننده هستند یا آن را به فعالیت‌های غیرمرتبط دیگری از جمله شبکه‌های اجتماعی یا حواس‌پرتی‌های دیگر اختصاص می‌دهید پس کمکی به نتایج تمرین شما نخواهد کرد.
تمرین گروهی
تمرین کردن با دیگران تجربه‌ی فوق‌العاده‌ایست. اگرچه این کار در ورزش‌های تیمی رایج است، اما در سازماندهی هر تمرینی مزایای زیادی دارد:
- تمرین گروهی ابزارِ تعهد است. اگر با گروهی برای مطالعه در کتابخانه قرار بگذارید، احتمالِ اینکه سروقت در کتابخانه حاضر شوید بالا می‌رود.
- تمرین گروهی شما را با دیدگاه‌ها و تجربیات دیگران آشنا می‌کند. دیدگاه‌های مختلف درباره‌ی یک موضوع یادگیری آن را برای شما جذاب‌تر می‌کند.
- آموزش دادن به دیگران شما را وادار می‌کند به ساده‌سازی یا تجدیدنظر درباره‌ی آنچه که فکر می‌کنید می‌دانید.