والدین و مراقبان می‌توانند با انجام کارهای زیر تاب‌آوری را در سن 8 تا 11 سالگی تقویت کنند: فرصت‌هایی به کودک بدهند تا با مشکلات و سختی ها رو به رو شوند. سپس در این شرایط کودک را راهنمایی کرده و بر روی رفتارهای صحیح و تاب آوری او تأکید کنند.
ها و رفتارهای مطلوب کودک را تحسین و از او بخواهند مسئولیت و پیامدهای رفتارش را بپذیرد.
استقلال را در کودک پرورش و متعادل سازی کنند. نمونه‌ای از فعالیت تقویت کننده‌ی تاب آوری: دختری یازده ساله از برادر سه ساله اش مراقبت می‌کرد که خانه شان آتش گرفت. او سعی کرد که آتش را خاموش کند و به برادرش کمک کند، اما نتوانست و برادرش بر اثر سوختگی از دنیا رفت. در این شرایط کل خانواده باید نشان دهند که به دلیل از دست دادن کودک سه ساله شان ناراحت هستند، اما به دختر خود این اطمینان را دهند که همچنان او را دوست دارند (من دارم) و اگر به او اطمینان دهند که آنها می دانند، او چقدر سعی کرده که برادرش را نجات دهد (من می توانم) و اگر کمک کنند که فرق میان احساس مسئولیت و تمایل او برای نجات برادرش را تشخیص دهد (من هستم) به او کمک شده تا بر این سختی غلبه کند.
حال اگر او را به خاطر آتش سوزی و نجات ندادن برادرش سرزنش کنید، احساس گناه را در او چند برابر شده و این امر سبب می‌شود که در آینده بر سختی ها غلبه نکند و تاب آوری خود را از دست دهد.
نمونه‌هایی از پروژه‌های جهانی تاب‌آوری: ریتای نه ساله هر روز به مدرسه رفته و از راهی می گذرد، گروهی از کودکانی که آنجا ایستاده‌اند او را مسخره و گاهی اوقات هل می‌دهند. او ترسیده و دیگر نمی خواهد به مدرسه برود و به مادرش می گوید بیمار است اما مادرش می داند که او سالم است. اهداف مراقب:
با کودک صحبت کرده تا متوجه شوید که دقیقا چه چیزی او را رنج می دهد و با او همدردی کنید. راه های مختلف را برای حل مسأله کودک مورد بررسی قرار دهید به او اطمینان دهید که او مقصر نیست.
نیازهای کودک:
یاد می گیرد که بین مردم و رفتارهایشان تفاوت قائل شود و برای حل مشکلاتش اعتماد به نفس بیشتری داشته و برای کمک گرفتن سعی کند.
واکنش هایی که تاب آوری را تقویت می کنند:
مادر از او می پرسد که چرا نمی خواهد به مدرسه برود. آنها با این شیوه به کودک نشان می دهند که به او اهمیت می دهند و کودک برای کمک گرفتن به آنها اعتماد می کند، مسأله را با آنها درمیان می گذارد و آنها مشکل را حل می‌کنند تا او بتواند دوباره به مدرسه برود.
واکنش هایی که تاب آوری را تقویت نمی کنند:
مادر هر روز با او به مدرسه برود و به او تکرار کند که نترسد. اما او می ترسد و به مدرسه می رود.
تقویت عوامل تاب آوری:
من دارم: روابط سرشار از اعتماد
تشویق به داشتن استقلال من هستم: دوست داشتنی و خوش اخلاقم
سرشار از اعتماد، امید و ایمان هستم. من می توانم: ارتباط برقرار کنم.
مشکلاتم را حل کنم.
احساساتم را مدیریت کنم. نتایج:
کودک یازده ساله به اندازه کافی تاب آوری دارد تا بین استقلال و وابستگی سالم تمایز قائل شود و از بزرگ‌تر ها و همسالان خود کمک بگیرد. اعتماد به نفس اجتماعی کودک بالا است. او می تواند به دنبال دوستی‌های بیشتر برود و در مورد مشکلاتی که در روابطش پیش می آید، فکر کند و آنها را حل کرده و مسئولیت کارها رفتارهایش را بپذیرد. او بیشتر اخلاقیات را می فهمد و می تواند تشخیص بدهد که آیا درست تصمیم می گیرد یا خیر. او از خود احساس همدردی، نوع دوستی، مثبت اندیشی و ایمان نشان می دهد.