سیدسلمان ذاکر از امضاکنندگان این طر ح در گفت و گو با «انتخاب» درمورد جزئیات و اهداف این طرح، بیان کرد: «ما باید در هر موضوعی به متخصص آن موضوع مراجعه کنیم. رجوع غیرمتخصص به متخصص یک اصل است و خود تقلید هم از این باب به عنوان واجب عقلی و شرعی شمرده شده است. یعنی افرادی که در دین متخصص نیستند به یک متخصص که مرجع تقلید باشد مراجعه و مشکلات دینی خود را بر طرف می‌کنند. بر پایه این اصل خیلی از جوانان فرهیخته این مملکت 20 سال زحمت می‌کشند و در حد تخصص این امورات دینی همه‌جانبه را فرا می‌گیرند.»
این عضو کمیسیون اجتماعی مجلس افزود: «طبیعی است که همه مردم نمی‌توانند طلبه شوند و دین را یاد بگیرند، فقط یک عده‌ای به دنبال آن می‌روند. حال به منظور اینکه برای مردم این دین را تشریح کنند، در رابطه با مشاوره دادن به مشکلات خاص دینی مردم، نیاز به مجوز اخص دارند. عمامه یک امر الزامی نیست که مردم بدانند یک فرد، روحانی است. خود عمامه درجه علمی روحانیون را هم مشخص نمی‌کند که تخصص‌شان در کدام سطح است. برای اینکه مردم این را خوب بدانند و به راحتی بتوانند از سطوح مختلف طلاب علوم دینی استفاده کنند، نیاز به مجوزهایی داریم که همانطور که مشاوران و وکلا در مکان‌های خاص مستقر می‌شوند، طلاب هم مشکلات دینی و فکری مردم را حل کنند.»
ذاکر در پاسخ به این پرسش که آیا ورود حوزه علمیه به مباحث روانشناسی در تضاد با بحث تخصص نیست، گفت: «ما الان در حوزه‌های علمیه رشته‌های مختلفی اعم از رشته فلسفه، فقه، روانشناسی، کلام و... داریم؛ مثلا طلبه‌ای است که دکتری روانشناسی دارد. بنابراین این دو از هم جدا نیستند. علوم جدید که در کنار علوم الهی و دینی قرار گیرد، هم جامع‌تر می‌شود و هم نافذتر.»
وی ضمن بیان اینکه در کنار هم قرار گرفتن متخصص روانشناس و روحانی برای تکمیل یکدیگر هستند، عنوان کرد: «با این تفاسیر من اعتقاد ندارم که اگر طلبه‌ای خوب درس بخواند با روانشناسی دانشگاه در تضاد است، خیر اتفاقا خیلی از دروس ما درمورد جوانان و روانشناسی آن‌ها است. مرحوم فلسفی هزاران کتاب فقط درمورد روانشناسی برای علما نوشته‌اند. بنابراین این دو امر با یکدیگر منافات و تعارضی ندارند. کما اینکه بسیاری از طلبه‌ها علاوه بر تحصیلات حوزوی، در دانشگاه هم درس خوانده‌اند.»
این عضو کمیسیون اجتماعی مجلس افزود: «طبیعی است که همه مردم نمی‌توانند طلبه شوند و دین را یاد بگیرند، فقط یک عده‌ای به دنبال آن می‌روند. حال به منظور اینکه برای مردم این دین را تشریح کنند، در رابطه با مشاوره دادن به مشکلات خاص دینی مردم، نیاز به مجوز اخص دارند. عمامه یک امر الزامی نیست که مردم بدانند یک فرد، روحانی است. خود عمامه درجه علمی روحانیون را هم مشخص نمی‌کند که تخصص‌شان در کدام سطح است. برای اینکه مردم این را خوب بدانند و به راحتی بتوانند از سطوح مختلف طلاب علوم دینی استفاده کنند، نیاز به مجوزهایی داریم که همانطور که مشاوران و وکلا در مکان‌های خاص مستقر می‌شوند، طلاب هم مشکلات دینی و فکری مردم را حل کنند.»
ذاکر در پاسخ به این پرسش که آیا ورود حوزه علمیه به مباحث روانشناسی در تضاد با بحث تخصص نیست، گفت: «ما الان در حوزه‌های علمیه رشته‌های مختلفی اعم از رشته فلسفه، فقه، روانشناسی، کلام و... داریم؛ مثلا طلبه‌ای است که دکتری روانشناسی دارد. بنابراین این دو از هم جدا نیستند. علوم جدید که در کنار علوم الهی و دینی قرار گیرد، هم جامع‌تر می‌شود و هم نافذتر.»
وی ضمن بیان اینکه در کنار هم قرار گرفتن متخصص روانشناس و روحانی برای تکمیل یکدیگر هستند، عنوان کرد: «با این تفاسیر من اعتقاد ندارم که اگر طلبه‌ای خوب درس بخواند با روانشناسی دانشگاه در تضاد است، خیر اتفاقا خیلی از دروس ما درمورد جوانان و روانشناسی آن‌ها است. مرحوم فلسفی هزاران کتاب فقط درمورد روانشناسی برای علما نوشته‌اند. بنابراین این دو امر با یکدیگر منافات و تعارضی ندارند. کما اینکه بسیاری از طلبه‌ها علاوه بر تحصیلات حوزوی، در دانشگاه هم درس خوانده‌اند.»