کودکان مبتلا ADHD با کمبودهایی در ظرفیت حافظه کاری مواجه هستند که اغلب تا بزرگسالی ادامه می یابد. در همسالان سالم، ورزش با هدف کسب مهارت های حرکتی به حافظه کاری بصری-فضایی کمک می کند، اما پتانسیل آن برای کاهش کسری های مربوط به ADHD نامشخص است.
پژوهشگران دانشگاه بازل سوئیس تأثیر یک برنامه تمرینی جودو را با هدف قرار دادن مهارت‌های حرکتی بر شاخص‌های رفتاری و عصبی شناختی ظرفیت حافظه کاری در کودکان مبتلا به ADHD بررسی کردند. ۵۷ کودکان ۸ تا ۱۲ ساله مبتلا به ADHD به طور تصادفی در یک گروه تمرین جودو و یک گروه کنترل لیست انتظار قرار گرفتند.
برنامه تمرینی شامل ۱۲۰ دقیقه جودو در هفته در مدت سه ماه بود. قبل و بعد از مداخله، کودکان یک تکلیف تشخیص تغییر دوطرفه را با شرایط بار حافظه کم و زیاد و همچنین آزمون ارزیابی حرکت برای کودکان-2 (MABC-2) تکمیل کردند.
فعالیت تاخیری طرف مقابل (CDA) ناشی از الکتروانسفالوگرافی نیز ثبت شد. نتایج نشان داد در مقایسه با گروه کنترل، گروه تمرین جودو امتیاز بالاتری را در تکلیف حافظه کاری و کنترل بازداری نشان داد. در نتیجه در کودکان مبتلا به ADHD، آموزش جودو می‌تواند به عنوان مکمل درمان دارویی در درمان علائم مفید باشد
بنا بر همین گزارش از میگنا رسانه سلامت روان کشور یک ورزش رزمی ژاپنی است که به پرتاب ها و تکنیک های گلاویزی و خاک می پردازد.جودو به معانی راه نرمی، شیوه ظریف یا راه ملایمت و مدارا است؛ منشأ جودو، هنر جنگی تن به تن سامورایی‌ها جوجیتسو با بیش از سه هزار سال تاریخ است و جودو نسخه ی ورزشی و بسیار لطیف تر جوجیتسو است. در سال ۱۸۸۲ توسط استاد کانو جیگورو پایه‌گذاری و به جامعهٔ ژاپن معرفی شد. استاندارد و مرکز فدراسیون جهانی جودو، سازمان کودوکان جودو است.
تاریخچهٔ جودو از زندگی مؤسس آن جدایی ناپذیر است. پایه‌گذار این هنر رزمی کانو جیگورو است ، کانو جیگورو بنیان‌گذار سیستم مدرن تربیت بدنی مدارس و دانشگاه‌های ژاپن در اواخر قرن نوزدهم بشمار می اید یکی از اصلی‌ترین و بنیادی‌ترین اصولی که در جودو حاکم است، احترام به ارشد و پیشکسوت و رعایت ادب و رفتار انسانی در دوجو (محل تمرین/باشگاه)، جامعه و خانواده است .