به گزارش میگنا طیبه شریفی در گفت‌وگو با خبرنگار فارس در شهرکرد با اشاره به شروع سال تحصیلی و ورود دانش‌آموزان به مدرسه گفت: اغلب دانش‌آموزان با شروع سال تحصیلی دچار اضطراب می‌شوند که این مورد در برخی کودکان شدیدتر است که از علائم آن می‌توان به بهانه‌گیری، گریه‌کردن، چسبیدن به مادر اشاره کرد.
عضو هیئت‌علمی دانشگاه و دانشیار گروه روان‌شناسی ادامه داد: این اضطراب در برخی از کودکان با دل‌درد، سردرد، بهم ریختگی دستگاه گوارش و احساس تهوع همراه است و کودک از نظر روان‌شناختی احساس خوبی ندارد.
شریفی خاطرنشان کرد: یکی از زیربنایی‌ترین مسائل بروز این مشکل سبک دلبستگی ناایمن در شیرخوارگی کودک است برای مثال مادر توجهی به نیازهای کودک ندارد یا مدام کودک را تهدید به تنهاماندن و رها شدن می‌کند یا برخی موارد کودک را در اتاقی مشغول می‌کند و او را ترک می‌کند که این موارد ضربه بزرگی به کودک وارد می‌کند. در این مواقع باید با کودک صحبت شود و دلیل ترک والد عنوان شود حتی اگر پس از ترک محیط کودک به گریه بیفتد.
وی افزود: بین سنین ۱ تا دوسالگی کودک ترس از غریبه‌ها دارد و در این زمان برخی والدین تلاش دارند پیش از آشنایی اولیه، کودک را به زور در آغوش دیگری قرار دهند و به نیازهای کودک توجه عمیقی ندارند در صورتی که باید کودک را برای مواجه با افراد غریبه و محیط جدید آشنا کرد و این سنی است که سنگ‌بنا رفتار کودک در شروع مدارس نهاده می‌شود.
شریفی اظهار داشت: کودک به فضای منزل انس گرفته و در محیط خانه احساس ایمنی دارد و با ورود به محیط جدید چون نسبت به همه چیز ناآگاه است دچار ترس می‌شود؛ ترس از اینکه در مدرسه جا بماند، خانواده به سراغش نیایند و ...
وی بیان کرد: والدین آگاه باید از زمان بارداری نوازش‌گری و حرف‌زدن با کودک خود را آغاز کنند و پس از تولد نیز توجه ویژه به نوزاد داشته باشند؛ کودک را در آغوش گرفته و با توجه به او شیر دهد و تمرکز والد روی این موضوع باشد تا دلبستگی ایمن از همان ابتدا در کودک شکل بگیرد.
شریفی عنوان کرد: اعلام کردن به کودک زمانی که در حال ترک موقت وی هستید، سپردن کودک به افراد نزدیک از جمله مادربزرگ برای چند ساعت در روز، حضور کوتاه مدت در مهد به همراه مادر و تعامل با کودکان و بزرگسالان، پیدا کردن دوست و آشنایی با بچه‌ها، معلمان و محیط کمک می‌کند تا کودک برای ورود به اجتماع واهمه نداشته باشد.
وی با اشاره به تهدید بزرگ فضای مجازی و تلفن‌های همراه بر سلامت روح و روان کودکان خاطرنشان کرد: پیش از شروع دوران مدرسه خانواده چند ساعتی را به کتاب‌خوانی، نقاشی‌کشیدن و این قبیل مسائل اختصاص دهند تا کودک با این فضا مانوس شود و اضطراب کمتری را تجربه کند.
شریفی با اشاره به ضرورت تنظیم زمان خواب کودکان گفت: قبل از شروع سال تحصیلی باید خواب کودک تنطیم شود و در ساعات ابتدایی شب بخوابد در این صورت کودک سرحال‌تر است و پذیرایی مسائل بیشتری را دارد اما اگر تنطیم‌خواب با شروع مدارس صورت گیرد کودک دچار تشویش و اضطراب شده و شرایط را به سختی می‌پذیرد.
وی یادآور شد: اگر کودک دچار اضطراب برای ورود به مدرسه بود نباید بپذیریم که کودک وارد محیط نشود حتی با گریه و زاری هم کودک را تا مدرسه همراهی کنیم و حضور خود را به مرور کاهش دهیم و برای کودک در شروع کار برنامه‌ای مشخص را تبیین کنیم تا آرامش بیشتری داشته باشد برای مثال بداند که راس چه ساعتی چه کسی به دنبال وی می‌رود و چه کسی او را همراهی می‌کند.
شریفی افزود: خوراکی‌های مورد علاقه کودک را تهیه کنیم، وی را با محیط دستشویی و شرایط موجود آشنا کنیم تا آمادگی جداشدن از والدین را داشته باشد اما اگر اضطراب بسیار بالا و غیرقابل کنترل بود رجوع به درمانگر حوزه کودک و یافتن ریشه‌های اضطرابی و درمان پیشنهاد می‌شود.
شریفی خاطرنشان کرد: یکی از زیربنایی‌ترین مسائل بروز این مشکل سبک دلبستگی ناایمن در شیرخوارگی کودک است برای مثال مادر توجهی به نیازهای کودک ندارد یا مدام کودک را تهدید به تنهاماندن و رها شدن می‌کند یا برخی موارد کودک را در اتاقی مشغول می‌کند و او را ترک می‌کند که این موارد ضربه بزرگی به کودک وارد می‌کند. در این مواقع باید با کودک صحبت شود و دلیل ترک والد عنوان شود حتی اگر پس از ترک محیط کودک به گریه بیفتد.
وی افزود: بین سنین ۱ تا دوسالگی کودک ترس از غریبه‌ها دارد و در این زمان برخی والدین تلاش دارند پیش از آشنایی اولیه، کودک را به زور در آغوش دیگری قرار دهند و به نیازهای کودک توجه عمیقی ندارند در صورتی که باید کودک را برای مواجه با افراد غریبه و محیط جدید آشنا کرد و این سنی است که سنگ‌بنا رفتار کودک در شروع مدارس نهاده می‌شود.
شریفی اظهار داشت: کودک به فضای منزل انس گرفته و در محیط خانه احساس ایمنی دارد و با ورود به محیط جدید چون نسبت به همه چیز ناآگاه است دچار ترس می‌شود؛ ترس از اینکه در مدرسه جا بماند، خانواده به سراغش نیایند و ...
وی بیان کرد: والدین آگاه باید از زمان بارداری نوازش‌گری و حرف‌زدن با کودک خود را آغاز کنند و پس از تولد نیز توجه ویژه به نوزاد داشته باشند؛ کودک را در آغوش گرفته و با توجه به او شیر دهد و تمرکز والد روی این موضوع باشد تا دلبستگی ایمن از همان ابتدا در کودک شکل بگیرد.
شریفی عنوان کرد: اعلام کردن به کودک زمانی که در حال ترک موقت وی هستید، سپردن کودک به افراد نزدیک از جمله مادربزرگ برای چند ساعت در روز، حضور کوتاه مدت در مهد به همراه مادر و تعامل با کودکان و بزرگسالان، پیدا کردن دوست و آشنایی با بچه‌ها، معلمان و محیط کمک می‌کند تا کودک برای ورود به اجتماع واهمه نداشته باشد.
وی با اشاره به تهدید بزرگ فضای مجازی و تلفن‌های همراه بر سلامت روح و روان کودکان خاطرنشان کرد: پیش از شروع دوران مدرسه خانواده چند ساعتی را به کتاب‌خوانی، نقاشی‌کشیدن و این قبیل مسائل اختصاص دهند تا کودک با این فضا مانوس شود و اضطراب کمتری را تجربه کند.
شریفی با اشاره به ضرورت تنظیم زمان خواب کودکان گفت: قبل از شروع سال تحصیلی باید خواب کودک تنطیم شود و در ساعات ابتدایی شب بخوابد در این صورت کودک سرحال‌تر است و پذیرایی مسائل بیشتری را دارد اما اگر تنطیم‌خواب با شروع مدارس صورت گیرد کودک دچار تشویش و اضطراب شده و شرایط را به سختی می‌پذیرد.
وی یادآور شد: اگر کودک دچار اضطراب برای ورود به مدرسه بود نباید بپذیریم که کودک وارد محیط نشود حتی با گریه و زاری هم کودک را تا مدرسه همراهی کنیم و حضور خود را به مرور کاهش دهیم و برای کودک در شروع کار برنامه‌ای مشخص را تبیین کنیم تا آرامش بیشتری داشته باشد برای مثال بداند که راس چه ساعتی چه کسی به دنبال وی می‌رود و چه کسی او را همراهی می‌کند.
شریفی افزود: خوراکی‌های مورد علاقه کودک را تهیه کنیم، وی را با محیط دستشویی و شرایط موجود آشنا کنیم تا آمادگی جداشدن از والدین را داشته باشد اما اگر اضطراب بسیار بالا و غیرقابل کنترل بود رجوع به درمانگر حوزه کودک و یافتن ریشه‌های اضطرابی و درمان پیشنهاد می‌شود.