او یک درمانگر بالینی آموزش دیده است که از دیدگاه رواندرمانی الهام گرفته است. همچنین وی در هیئت تحریریه پژوهشهای رواندرمانی، مجلههای اختلالات شخصیت، ادغام رواندرمانی و مطالعات موردی عملی در رواندرمانی و غیره فعالیت میکند. دکتر کرامر به دریافت جایزه اینگر سالینگ در سال 2015، دریافت جایزه پیشرفت شغلی فرمول¬بندی و درمان اختلالات شخصیت براساس مدل¬های درمانبرجسته در سال 2016 از انجمن تحقیقات رواندرمانی، جایزه هامبورگ در سال 2016 برای اختلالات شخصیت و جایزه ماروین گلدفرید از پژوهشگر جدید Societ A در سال 2018 برای کاوش یکپارچگی رواندرمانی موفق شده است.
دکتر کرامر علاقه و تخصص عمیق و پایداری در انواع فنون رواندرمانی دارد که برای افراد مبتلا به اختلالات شخصیت یا شخصیتهای نابالغ برای دیدن خود و دیگران و عملکرد در جهان ایجاد شده است.
در این کتاب او فصول تدوین شده در مورد هر یک از پنج درمان اصلی مبتنی بر تجربی برای اختلال شخصیت مرزی؛ رفتار درمانی دیالکتیک، رواندرمانی متمرکز بر انتقال، درمان مبتنی بر (ذهنیت، مدیریت روانپزشکی عمومی، و درمان طرحواره محور) و دو روش دیگر را گرد هم آورده است، که به طور گسترده در درمان (درمان تحلیلی شناختی و پروتکل یکپارچه برای اختلالات عاطفی که برای اختلال شخصیت مرزی اقتباس شده است) از آنها استفاده میشود.
فصلهای دیگر مربوط به درمانهای مورد استفاده برای انواع اختلالات شخصیت است.
هر فصل به دقت شکل خاصی از رواندرمانی یا روشی را برای ساختاربندی فرمول موردی شرح میدهد. هر نوع درمان تا حدودی با بقیه متفاوت است. هر روشی برای ایجاد یک فرمول موردی نیز متفاوت است و حتی منحصر به آن شکل درمان است.
هر درمانگری که علاقه مند به کار با بیماران مبتلا به اختلال شخصیت باشد، از خواندن این کتاب بهرهمند خواهد شد. آنها با طیف گستردهای از درمانهای این اختلالات که برای درمان آنها در دسترس است، آشنا خواهند شد. آنها همچنین در مورد محتوا و روش فرمولبندی مورد برای بسیاری از درمانهای شرح داده شده در این کتاب جامع یاد خواهند گرفت.
برخی از این نوع فرمولبندی پروندهها بیش از بقیه بر گذشته تمرکز دارند. برخی بیش از دیگران بر روی یک فرآیند مشارکتی تمرکز میکنند. هدف همة روشهای مبتنی بر پروتکل درمانی این است که از آنچه باعث رنج و آسیب بیمار در یک مقطع از زندگی او میشود، جلوگیری نماید.
برخی از درمانهای توصیف شده ماهیت روانپویشی دارند و برخی دیگر بیشتر شناختی یا رفتاری هستند. آنها طیف گستردهای از درمانها را بر اساس شخصیت درمانگر و ارائه و مشکلات بیمار ارائه میدهند.
این یک روش تجربی است و میتوان امیدوار بود که اکثر درمانگران که با این دسته از بیماران کار میکنند در یک یا چند مورد از این درمانهای مبتنی بر شواهد آموزش ببینند. همچنین میتوان امیدوار بود که فرمولهای موردی با دقت و تفکری که دراین کتاب نشان داده شده است، گسترش یابد.
دکتر کرامر که چندین سال از همکاران ارزشمند من بوده است برای گردآوری این کتاب ارزشمند شایسته تقدیر بوده و تخصص او در انتخابهایی که برای این کتاب جامع و جذاب انجام داده مشخص است