بریکولاژ در واقع پاسخی به‌موقع به نیازهای فوری ما است و در عین حال شیوه‌ای منعطف و خلاق با پایانی باز است که می‌تواند به نتایجی غیرمنتظره اما درخشان منجر شود.
پرسش‌ها و پرسمان‌هایی که لازم بود به آن پرداخته شود و برایش وقتی گذاشته شود اما شرایط و بستر آن فراهم نمی‌شد. بریکولاژ در واقع یک طرز فکر و روش یادگیری است
پرسمان‌هایی با عمق فلسفی مانند «من کی هستم؟» و «من درباره چه هستم؟» و «آینده خلق شده من چیست؟» و پرسش‌های دم دست‌تری مانند اینکه «جمع کنم برم یا نه؟» یا «کسب و کار سلامت و سودمند که سودآور هم باشد قابل اجرا هست یا نه؟»
البته پاسخ اینها یک تجربه و کشف اول‌شخص است و اشتراک آن اهمیتی ندارد اما نکته قابل توجه اینست که چرا این پرسمان و پرسش‌ها برایم اهمیت یافت و چه بستری خلق شد برای پرداختن به این پرسش‌های اساسی؟
در شرایط دشوار و چالشی و پرتنش، خلاقیت و توانایی ذهنی انسان افزایش می‌یابد و انسان از قدرت راه حل یابی بیشتری برخوردار می‌شود،به این توانمندی «بریکولاژ» گفته می‌شود.
بریکولاژ در بستر دشواری‌ها و چالش‌ها رخ می‌دهد و اگر به آن آگاه باشیم می‌توانیم شرایط که سخت می‌شود را به نحو شایسته‌ای کانالیزه کنیم و از آن بهره بگیریم.
پ ن؛ در فیلم ۱۲۷ ساعت که بر اساس حادثه واقعی از زندگی رالستون ساخته شده است، او در یک دره سقوط می‌کند و ۱۲۷ ساعت دستش زیر یک سنگ بزرگ گیر می‌کند و خود را نجات می‌دهد. در اغلب صحنه‌های فیلم او از بریکولاژ استفاده می‌کند.
آموزه رفتاری اگر ناچار به تحمل دشواری و چالشی هستید، فرصت پیش آمده برای بریکولاژ را دستکم از دست ندهید.