نحوه مصرف خوراکی فلوکستین
پیش از شروع استفاده از فلوکستین و تمدید مجدد دارو، به دستورالعمل دارویی ارائه شده توسط داروساز خود توجه کنید. اگر سؤالی برایتان پیش آمده است، از پزشک یا داروساز خود بپرسید.
این دارو را طبق دستور پزشک، معمولاً یک بار در صبح، به صورت خوراکی مصرف کنید. اگر این دارو را دو بار در روز مصرف می‌کنید، ممکن است پزشک به شما دستور دهد که آن را صبح و ظهر مصرف کنید.
اگر فلوکستین را برای مشکلات پیش از قاعدگی مصرف می‌کنید، ممکن است پزشک به شما دستور دهد که آن را به صورت ماهانه(هرروز در ماه) یا فقط ۲ هفته قبل از پریود تا اولین روز شروع پریودتان مصرف کنید. برای کمک به یادآوری، می‌توانید از تقویم استفاده کنید.
اگر از شکل مایع این دارو استفاده می‌کنید، مقدار دوز را با استفاده از یک وسیله اندازه گیری/قاشق مخصوص اندازه‌گیری کنید. برای این کار از قاشق خانگی استفاده نکنید زیرا ممکن است دوز مناسب را از این طریق دریافت نکنید.میزان دوز بر اساس وضعیت پزشکی‌تان و پاسخ به درمان است. برای کاهش خطر عوارض جانبی، پزشک ممکن است به شما دستور دهد که این دارو را با دوز کم شروع کنید و به تدریج میزان دوز را افزایش دهید. دستورالعمل‌های پزشک خود را به دقت دنبال کنید. دارو را به طور منظم مصرف کنید تا بهترین نتیجه را ببینید. برای کمک به یادآوری، آن را هر روز در ساعت معینی مصرف کنید.
حتی اگر در طول مصرف دارو احساس خوبی داشتید مصرف دارو را ادامه دهید. بدون مشورت با پزشک، مصرف دارو را قطع نکنید. برخی شرایط ممکن است با قطع ناگهانی دارو بدتر شوند. شاید لازم باشد میزان دوز دارو به تدریج کاهش یابد.
در عرض ۱ تا ۲ هفته باید روند بهبودی را مشاهده کنید. ممکن است ۴ تا ۵ هفته طول بکشد تا روند کامل بهبودی را احساس کنید.اگر در روند وضعیت‌تان بهبودی حاصل نشد حتماً مراتب را به پزشک خود اطلاع دهید.
عوارض جانبی فلوکستین
حالت تهوع، خواب آلودگی، سرگیجه، اضطراب، اختلالات خواب، کاهش اشتها، خستگی، تعریق، یا خمیازه ممکن است رخ دهد. اگر هر کدام از این عوارض طولانی شد یا بدتر شد، فوراً به پزشک خود اطلاع دهید.
به خاطر داشته باشید که این دارو به این دلیل برایتان تجویز شده است که پزشک شما تشخیص داده است که مزایای آن برای شما بیشتر از خطر عوارض جانبی است. بسیاری از افرادی که از این دارو استفاده می‌کنند عوارض جانبی جدی را تجربه نمی‌کنند.
در صورت داشتن هر گونه عوارض جانبی جدی از جمله: تغییرات غیرعادی یا شدید ذهنی/خلقی (مانند بی‌قراری، انرژی/هیجان غیرمعمول، افکار خودکشی)، خونریزی/کبودی اندک، ضعف/اسپاسم عضلانی، لرزش(رعشه)، کاهش میل جنسی، تغییرات در توانایی جنسی و کاهش وزن غیرعادی مراتب را فوراً به پزشک مربوطه اطلاع دهید.
اگر عوارض جانبی بسیار جدی از جمله: مدفوع سیاه، استفراغ شبیه تفاله قهوه، تشنج، علائم مشکلات کلیوی (مانند تغییر در مقدار ادرار)، درد/تورم/قرمزی چشم، گشاد شدن مردمک‌ها، تغییرات بینایی (مانند دیدن رنگین کمان اطراف چراغ‌ها در شب، تاری دید) مراتب را فوراً به پزشک‌تان اطلاع دهید.
اگر دیابت دارید، فلوکستین ممکن است بر سطح قند خون‌تان نیز تأثیر بگذارد. قند خون خود را به طور منظم کنترل کنید و نتایج را با پزشک خود در میان بگذارید. هنگام شروع یا توقف فلوکستین، پزشک‌تان ممکن است نیاز به تنظیم دارو، رژیم غذایی و ورزش شما داشته باشد.
این دارو ممکن است باعث افزایش سروتونین شود و به ندرت موجب بروز یک بیماری بسیار جدی به نام سندرم/سمیت سروتونین شود. اگر از دارو‌های دیگری نیز استفاده می‌کنید که سروتونین را افزایش می‌دهند، خطر افزایش می‌یابد، بنابراین پزشک یا داروساز خود را از تمام دارو‌هایی که مصرف می‌کنید مطلع کنید (به بخش تداخلات دارویی مراجعه کنید). در صورت بروز برخی از علائم زیر فوراً به پزشک مراجعه کنید: ضربان قلب سریع، توهم، از دست دادن تعادل، سرگیجه شدید، حالت تهوع/استفراغ/اسهال شدید، انقباض عضلات، تب بی‌دلیل، آشفتگی/بی قراری غیرمعمول.
به ندرت، مردان ممکن است دچار نعوظ دردناک یا طولانی مدت ۴ ساعته یا بیشتر داشته باشند. اگر این اتفاق افتاد، مصرف این دارو را متوقف کنید و فوراً از پزشک کمک بگیرید، در غیر این صورت ممکن است دچار مشکلات دائمی شوید.واکنش آلرژیک بسیار جدی به این دارو نادر است. با این حال، در صورت مشاهده علائم واکنش آلرژیک جدی، از جمله: بثورات پوستی، خارش/تورم (مخصوصاً در ناحیه صورت/زبان/گلو)، سرگیجه شدید، مشکلات تنفسی، فوراً به پزشک مراجعه کنید.
البته این فهرست کاملی از عوارض جانبی احتمالی نیست. اگر متوجه اثرات دیگری شدید که در بالا ذکر نشده است، با پزشک یا داروساز خود تماس بگیرید.
موارد احتیاط مصرف قرص فلوکستین
قبل از مصرف فلوکستین، اگر به آن حساسیت دارید یا آلرژی دیگری دارید، به پزشک یا داروساز خود اطلاع دهید. این محصول ممکن است حاوی مواد غیر فعالی باشد که می‌تواند باعث واکنش‌های آلرژیک یا مشکلات دیگر شود. برای کسب اطلاعات بیشتر با داروساز خود صحبت کنید.
قبل از استفاده از این دارو، سابقه پزشکی خود به ویژه در مورد: سابقه شخصی یا خانوادگی اختلال دوقطبی/مانیک، سابقه شخصی یا خانوادگی اقدام به خودکشی، مشکلات کبدی، دیابت، سدیم پایین در خون (بطورمثال هنگام مصرف “قرص‌های آب” – دیورتیک‌ها)، کم آبی شدید، تشنج، زخم/ خونریزی معده (بیماری زخم معده)، سابقه شخصی یا خانوادگی گلوکوم (نوع بسته زاویه)، را با پزشک خود در میان بگذارید.
این دارو ممکن است باعث سرگیجه یا خواب آلودگی شود. الکل یا ماری جوانا (حشیش) می‌تواند باعث سرگیجه یا خواب آلودگی بیشتر شما شود. حین مصرف دارو از رانندگی پرهیزکنید، از ماشین آلات استفاده نکنید یا کاری را که نیاز به هوشیاری دارد انجام ندهید تا زمانی که بتوانید آن را با اطمینان انجام دهید. از مصرف نوشیدنی‌های الکلی اجتناب کنید. اگر از ماری جوانا (حشیش) استفاده می‌کنید، با پزشک خود صحبت کنید.
شکل مایع این دارو حاوی الکل است. اگر دیابت، وابستگی الکلی یا بیماری کبدی دارید، احتیاط کنید. برخی از دارو‌ها (مانند مترونیدازول، دی سولفیرام) در صورت ترکیب با الکل می‌توانند واکنش جدی ایجاد کنند. از پزشک یا داروساز خود در مورد استفاده ایمن این محصول سؤال کنید.
قبل از انجام عمل جراحی، در مورد تمام فراورده‌های دارویی(از جمله دارو‌های تجویزی، دارو‌های بدون نسخه و محصولات گیاهی)که استفاده می‌کنید، به پزشک یا دندانپزشک خود اطلاع دهید.
کودکان ممکن است نسبت به عوارض جانبی این دارو به ویژه کاهش وزن حساس‌تر باشند. وزن و قد کودکانی که از این دارو استفاده می‌کنند را کنترل کنید.
افراد مسن ممکن است نسبت به عوارض جانبی این دارو، به ویژه خونریزی و از دست دادن تعادل، حساسیت بیشتری داشته باشند. از دست دادن تعادل می‌تواند خطر افتادن را افزایش دهد. افراد مسن نیز ممکن است بیشتر در معرض سدیم پایین در خون باشند، به خصوص اگر از “قرص‌های آب” (ادرار‌آورها) استفاده می‌کنند.
در دوران بارداری، این دارو باید فقط در صورت نیاز مصرف شود. مصرف این دارو ممکن است برای نوزاد متولد نشده نیز مضر باشد. همچنین، نوزادانی که از مادرانی که در ۳ ماه آخر بارداری از این دارو استفاده کرده‌اند، به ندرت ممکن است علائم سندرم ترک مانند مشکلات تغذیه/تنفس، تشنج، سفتی مفاصل یا گریه مداوم را تجربه کنند. اگر هر یک از این علائم را در نوزاد خود مشاهده کردید، فوراً به پزشک اطلاع دهید.
از آنجایی که مشکلات روانی/خلقی درمان نشده(مانند افسردگی، حملات پانیک، اختلال وسواس فکری-عملی) می‌تواند یک بیماری جدی باشد، مصرف این دارو را متوقف نکنید مگر اینکه با دستور پزشک‌تان باشد. اگر قصد بارداری دارید، باردار شده‌اید یا فکر می‌کنید ممکن است باردار باشید، فوراً مزایا و مضرات استفاده از این دارو در دوران بارداری را با پزشک خود در میان بگذارید.
این دارو وارد شیر مادر می‌شود و ممکن است اثرات نامطلوبی بر روی نوزاد شیرخوار داشته باشد. قبل از شیردهی با پزشک خود مشورت کنید.
تداخلات دارویی قرص فلوکستین
تداخلات دارویی ممکن است نحوه عملکرد دارو‌های شما را تغییر دهد یا ریسک عوارض جانبی جدی را افزایش دهد. این بروشور شامل تمام تداخلات دارویی احتمالی نیست. فهرستی از تمام فراورده‌هایی که استفاده می‌کنید (از جمله دارو‌های نسخه ای/غیر نسخه‌ای و محصولات گیاهی) را تهیه کنید و آن را با پزشک و داروساز خود به اشتراک بگذارید. هیچ دارویی را بدون تأیید پزشک شروع نکنید، متوقف نکنید یا دوز آن را تغییر ندهید.
فلوکستین می‌تواند تا چندین هفته پس از مصرف آخرین دوز در بدن شما باقی بماند و ممکن است با بسیاری از دارو‌های دیگر نیز تداخل داشته باشد. قبل از استفاده از هر دارویی، اگر در ۵ هفته گذشته فلوکستین مصرف کرده‌اید، به پزشک یا داروساز خود اطلاع دهید.
برخی از فرآورده‌هایی که ممکن است با این دارو تداخل داشته باشند عبارتند از: سایر دارو‌هایی که می‌توانند موجب خونریزی/کبودی شوند(از جمله دارو‌های ضد پلاکتی مانند کلوپیدوگرل، NSAIDها مانند ایبوپروفن/ناپروکسن، “رقیق‌کننده‌های خون” مانند دابیگاتران/وارفارین).
مصرف مهارکننده‌های MAO با دارو‌های آن ممکن است باعث تداخل دارویی جدی (احتمالاً کشنده) شود. در طول درمان با این دارو از مصرف مهارکننده‌های MAO (ایزوکاربوکسازید، لینزولید، متاکسالون، متیلن بلو، موکلوبماید، فنلزین، پروکاربازین، رازاگیلین، سافینامید، سلژیلین، ترانیل سیپرومین) خودداری کنید. اکثر مهارکننده‌های MAO نیز نباید به مدت ۲ هفته قبل و حداقل ۵ هفته پس از درمان با این دارو مصرف شوند. از پزشک خود بپرسید که چه زمانی مصرف این دارو را شروع یا متوقف کنید.
این دارو می‌تواند باعث کاهش سرعت حذف سایر دارو‌ها از بدن شما شود که ممکن است بر نحوه عملکرد آن‌ها تأثیر بگذارد. نمونه‌هایی از دارو‌های تحت تأثیر شامل پیموزید، تیوریدازین، وینبلاستین، دارو‌های ضد آریتمی (مانند پروپافنون، فلکائینید)، ضد افسردگی‌های سه حلقه‌ای (مانند دزیپرامین، ایمی پرامین) و غیره هستند.
آسپیرین می‌تواند خطر خونریزی را هنگام استفاده از این دارو افزایش دهد. با این حال، اگر پزشک به شما دستور داده است که آسپرین با دوز پایین برای پیشگیری از حمله قلبی یا سکته (معمولاً ۱۶۲-۸۱ میلی گرم در روز) مصرف کنید، باید مصرف آن را ادامه دهید مگر اینکه پزشک دستور دیگری به شما بدهد.
اگر از دارو‌های دیگری که سروتونین را افزایش می‌دهند نیز استفاده می‌کنید، خطر ابتلا به سندرم/سمیت سروتونین افزایش می‌یابد. به عنوان مثال می‌توان به دارو‌های خیابانی مانند/ MDMA “اکستازی”، مخمر سنت جان، دارو‌های ضد افسردگی خاص(از جمله سایر SSRIها مانند سیتالوپرام/پاروکستین، SNRIها مانند دولوکستین/ونلافاکسین)، تریپتوفان و غیره اشاره کرد. خطر سندرم/سمیت سروتونین ممکن است با شروع یا افزایش دوز این دارو‌ها بیشتر شود.
در صورت مصرف سایر فرآورده‌هایی که باعث خواب آلودگی می‌شوند از جمله الکل، ماری جوانا (حشیش)، آنتی هیستامین‌ها (مانند ستیریزین، دیفن هیدرامین)، دارو‌های خواب‌آور یا اضطراب (مانند آلپرازولام، دیازپام، زولپیدم)، شل‌کننده‌های عضلانی و مسکن‌های اپیوئیدی (مانند کدئین) به پزشک یا داروساز خود اطلاع دهید.
برچسب روی تمام دارو‌های خود (مانند فرآورده‌های آلرژی یا سرفه و سرماخوردگی) را بررسی کنید زیرا ممکن است حاوی موادی باشند که باعث خواب آلودگی می‌شوند. از داروساز نحوه استفاده ایمن دارو‌ها را بپرسید.
این دارو ممکن است با برخی تست‌های پزشکی/آزمایشگاهی (از جمله اسکن مغز برای بیماری پارکینسون) تداخل داشته باشد و احتمالاً باعث اشتباه در نتایج آزمایش شود. اطمینان حاصل کنید که پرسنل آزمایشگاه و همه پزشکان‌تان از مصرف این دارو مطلع هستند.
مصرف بیش از حد فلوکستین
اگر فردی در مصرف دارو زیاده روی کرده است و علائم جدی مانند غش کردن یا مشکل تنفسی دارد، با اورژانس تماس بگیرید. در غیر این صورت، فوراً با مرکز کنترل مسمومیت تماس بگیرید. علائم مصرف بیش از حد ممکن است شامل موارد زیر باشد: ضربان قلب سریع/نامنظم، سرگیجه شدید، غش.
نکات مهم
استفاده از این دارو را برای دیگران تجویز نکنید.
تمام قرار‌های ملاقات پزشکی و روانپزشکی را به طور منظم انجام دهید.
دوز فراموش شده
اگر یک نوبت مصرف دارو را فراموش کردید، به محض یادآوری آن را مصرف کنید. اگر نزدیک به زمان مصرف نوبت بعدی است، نوبت فراموش شده را نادیده بگیرید. دوز بعدی خود را در زمان منظم مصرف کنید. برای جبران دوز فراموش شده، مقدار دوز مصرفی را دوبرابر نکنید.
شرایط نگهداری
دارو را در دمای اتاق و دور از نور و رطوبت نگهداری کنید. دارو را در حمام نگهداری نکنید. تمام دارو‌ها را دور از دسترس کودکان و حیوانات خانگی نگهداری کنید. دارو‌ها را داخل توالت یا چاه فاضلاب نریزید مگر اینکه طبق دستور پزشک باشد. زمانی که تاریخ مصرف فرآورده تمام شده یا دیگر مورد نیاز نیست، آن را دور بریزید. با داروساز یا شرکت دفع زباله محلی خود مشورت کنید.