از لحظه‌ای که به‌دنیا می‌آییم، و چه‌بسا قبل از تولد، در حال یادگیری هستیم. ما از تماشا کردن، گوش کردن، کپی کردن و امتحان چیزهای تازه می‌آموزیم. سپس، پرسیدن را آغاز می‌کنیم و می‌آموزیم که اوضاع چگونه است، وضعیت امور چطور است، چگونه ارتباط برقرار کنیم و چه‌چیزهایی مهم است. نه‌تنها درباره‌ی دنیای اطراف خود می‌آموزیم، بلکه درباره‌ی خود و کسانی که دنیا را با ما سهیم هستند نیز می‌آموزیم.
گرچه مغز یک کودک تا 5سالگی رشد می‌کند، اما یادگیری در طول زندگی ادامه دارد.
تجارب جوانان است که تعیین می‌کند آن‌ها به‌چه کسی تبدیل می‌شوند و آینده‌ای که خلق می‌کنند، چه آتیه‌ای است.
تعلیم و آموزش، بخش مهمی از این مرحله است: از قاعدتاً پیش‌دبستانی آموزش عالی و آموزش بزرگسالان. آموزش، به‌همه‌ی مؤسساتی اطلاق می‌شود که هدف اولیه‌ی آن‌ها یادگیری است.
آموزش، هدف توسعه‌ی پایدار یونسکوست! تدوین شده است. در دهه‌ی گذشته، پیشرفت‌های عمده‌ای به‌منظور افزایش دستیابی به‌آموزش صورت گرفته و خیلی از افراد در جهان سواد آموخته‌اند. به‌هر حال، 265 میلیون کودک در جهان از هیچ نوع آموزشی برخوردار نیستند. بسیاری از آن‌ها در مناطق جنگی زندگی می‌کنند.
اگر هدف آموزش، خلق جهانی باشد که در آن افراد، خانواده‌ها و جوامع بدرخشند، پس برخی از سیستم‌های آموزشی لازم است تغییر کنند. برای جوانانی که مضطرب و افسرده‌اند و به‌نظرشان زندگی هیچ معنایی ندارد، فایده‌ی آموزش عالی و تحصیلات عالی چیست؟
مدارسی در جهان هست که در آن به‌تنوع، گوناگونی و بهزیستی دانشجو و معلم ارزش می‌دهند و مدارس ، صحنه‌ی اصلی اند که در آن کارهای خوبی انجام می‌شود. به‌هر حال، وقتی مدارسی داریم که در حاشیه قرار دارند یا دانش‌آموزانی را که مطابق هنجار آموزش عالی نیستند، اخراج می‌کنند، این سیستم برای همه مناسب نیست.
این امر برای کسانی هم که از عدم‌موقیت آموزشی می‌ترسند -موفقیتی که با نمرات عالی دانشگاهی تعریف می‌شود- صدق می‌کند. برنامه‌های گسترده و مرتبط و برنامه‌های آموزشی مشارکت‌جو لازم است تا جایگزین برنامه‌های درسیِ محدود شود تا تنوع دانش‌آموزان و نیازهای جهانی را که در آن زندگی می‌کنیم و جهان آینده را منعکس سازد.
یکی از قوی‌ترین تأثیرات پاندمی کووید، بر روی آموزش بوده است. پاندمی، تأثیرات تازه‌ای بر روی کیفیت یادگیری کودکان و آنچه لازم است بیاموزند و بررسی نقادانه‌ی دینامیک‌های مدارس و بهزیستی و سلامت روحی دانش‌آموزان داشته است.
والدینی که می‌کوشند در خانه به‌کودکان آموزش دهند، شاید برداشت تازه‌ای از مهارت‌های چندجانبه‌ی معلمان داشته باشند. قرنطینه‌ی مدارس در برخی از کشورها باعث نابرابری‌هایی شده و نشان داد که چقدر در دسترس بودن یا نبود منابع و حمایت در خانه می‌تواند مانع یادگیری دانش‌آموزان شده یا آن را تقویت کند.
بر اساس نظریات سیاستگذاران، امید فزاینده‌ای وجود دارد تا سیستم آموزشیِ ریشه‌دار در رقابت و کنترل دانش‌آموزان به‌سمت و سویی برود که همه‌ی دانش‌آموزان بتوانند رشد کرده و به‌بهترینِ خود تبدیل شوند.
در اینجا، راه‌حل‌هایی را پیشنهاد می‌کنیم تا به‌ما کمک کند جهانی بهتر برای همه بسازیم. برخی به‌نظر تندرو می‌رسند، اما شواهد نشان می‌دهد که چنین تغییراتی برای بهزیستی نسل‌‌‌‌‌‌های آینده ضروری است. همه‌ی ما در بحران‌ها دیده‌‌‌‌‌ایم که هیچ‌چیزی ناممکن نیست!
نکات قابل‌تأمل
مهم‌ترین چیزی که لازم است جوانان برای آتیه‌ی خود بیاموزند، چیست؟
مهم‌ترین چیزی که لازم است بچه‌ها برای زندگی در جهان آینده بیاموزند، چیست؟