زمانی که زوجین با مشکل مواجه می شوند زوج درمانی و مشاوره زناشویی می تواند به آنها کمک کند تا روابطشان را بهبود بخشیده و از طلاق جلوگیری کنند اما سوال اینجاست که آیا این روش برای همه جواب می‌دهد یا طلاق صرفاً در ژن برخی افراد وجود دارد؟
دانشمندان دانشگاه کوئین مری لندن با همکاری محققان دانشگاه دنور دریافتند افرادی که از نظر ژنتیکی حساستر هستند احتمالاً بیشتر از سایرین از جلسات زوج درمانی بهره خواهند برد.
بیشتر جلسات زوج درمانی از برنامه آموزش پیشگیری و رابطه پیروی می‌کنند که محققان می‌گویند در کمک به بهبود ارتباط بین زوجین و تقویت کیفیت کلی روابط، موفقیت زیادی دارد. اغراق آمیز نیست اگر بگوییم برنامه آموزش پیشگیری و رابطه، ازدواج‌های بی شماری را نجات می‌دهد. با این حال، در همان زمان، بسیاری از زوج‌‌هایی که برنامه آموزش پیشگیری و رابطه را امتحان کردند، باز هم از هم جدا شدند.
به گفته محققان، سطح حساسیت شخصی افراد به شدت بر نحوه دیدن، تعامل و واکنش آنها به دنیای اطراف تأثیر می گذارد. افراد حساستر ممکن است در طول فیلم‌های غمگین راحت تر گریه کنند یا به موقعیت‌های غیرمنتظره زندگی واکنش عاطفی بیشتری نشان دهند.
تحقیقات پیشین نشان می‌دهد که تقریباً نیمی از تفاوت‌ها در حساسیت بین افراد به دلیل ساختار ژنتیکی آنهاست. با در نظر گرفتن این موضوع، تیم تحقیقاتی مذکور نمونه‌های دی ان ای بیش از ۱۵۰ زوج شرکت کننده در جلسات برنامه آموزش پیشگیری و رابطه را تجزیه و تحلیل کردند.
به طور خاص، آنها به دنبال هر گونه ارتباط بین ژن‌های خاصی بودند که حساسیت و نتایج رابطه درمانی برنامه آموزش پیشگیری و رابطه را تقویت می کردند. به طور کلی، افرادی که از نظر ژنتیکی حساس تر هستند، تمایل بیشتری به استفاده از جلسات زوج درمانی داشتند.
پیش از شروع درمان و سپس دوباره بلافاصله پس از آن، هر زوج یک سری از نظرسنجی‌ها را تکمیل کردند. نظرسنجی‌ها به ارزیابی ارتباط، پیوند، رضایت زناشویی و احتمال طلاق پرداختند. این تیم بررسی‌های بعدی را هر شش ماه یک بار در یک دوره دو ساله انجام داد. جالب توجه است که به نظر می رسد حساسیت ژنتیکی حتی در درمان طولانی مدت زوجین نه بلافاصله پس از آن تاثیر بیشتری داشته باشد.
پروفسور مایکل پلوس (Michael Pluess)، استاد روانشناسی رشد و از محققان این پروژه پژوهشی در این رابطه اظهار داشت: یافتههای ما نشان می‌دهد که ساختار ژنتیکی افراد می‌تواند بر نحوه پاسخ آنها به زوج درمانی تأثیر بگذارد. همه کسانی که در برنامه‌‌های مشاوره شرکت می‌کنند به یک شکل سود نمی‌برند، در آینده می‌توان افراد با حساسیت پایین که ممکن است کمتر از این درمان‌های استاندارد بهره ببرند، را شناسایی کرده و به طور بالقوه جایگزینی برای آنها ارائه کرد.
از آن جهت که حساسیت فرد ممکن است تحت تأثیر عوامل محیطی نیز باشد بنابراین این تیم با استفاده از دو روش، حساسیت ژنتیکی را در میان شرکت کنندگان اندازه گیری کرد. رویکرد اول مستلزم جستجوی تعداد کمی از ژن‌های شناخته شده مرتبط با حساسیت بود، در حالی که روش دوم از مجموعه داده‌‌های گسترده ژنومی شامل هزاران تنوع ژنتیکی استفاده کرد.
هر دو استراتژی نتایج ثابتی را نشان دادند. با این حال، به نظر می‌رسد رویکرد گسترده ژنوم کارآمدترین ابزار برای ارزیابی حساسیت ژنتیکی باشد. دانشمندان یافتههای خود را با استفاده از یک نمونه کاملا متفاوت و مستقل تکرار کردند.
گفتنی است حتی افرادی که از منظر ژنتیکی حساسیت کمی دارند، اگر در هیچ مشاوره زوجی شرکت نکنند، اغلب شاهد بهبود روابط خود در طول زمان بودند. به اعتقاد تیم تحقیقاتی مذکور، چنین افرادی برای زوج درمانی مناسب نیستند، در مقابل عوامل استرس زای مشترک مختلف آسیب پذیری کمتری دارند.
شرح کامل این پژوهش ها و نتایج حاصل از آن در آخرین شماره مجله مشاوره و روانشناسی بالینی (Consulting and Clinical Psychology) منتشر شده و قابل دسترس است.
منبع: سینا پرس
دانشمندان دانشگاه کوئین مری لندن با همکاری محققان دانشگاه دنور دریافتند افرادی که از نظر ژنتیکی حساستر هستند احتمالاً بیشتر از سایرین از جلسات زوج درمانی بهره خواهند برد.
بیشتر جلسات زوج درمانی از برنامه آموزش پیشگیری و رابطه پیروی می‌کنند که محققان می‌گویند در کمک به بهبود ارتباط بین زوجین و تقویت کیفیت کلی روابط، موفقیت زیادی دارد. اغراق آمیز نیست اگر بگوییم برنامه آموزش پیشگیری و رابطه، ازدواج‌های بی شماری را نجات می‌دهد. با این حال، در همان زمان، بسیاری از زوج‌‌هایی که برنامه آموزش پیشگیری و رابطه را امتحان کردند، باز هم از هم جدا شدند.
به گفته محققان، سطح حساسیت شخصی افراد به شدت بر نحوه دیدن، تعامل و واکنش آنها به دنیای اطراف تأثیر می گذارد. افراد حساستر ممکن است در طول فیلم‌های غمگین راحت تر گریه کنند یا به موقعیت‌های غیرمنتظره زندگی واکنش عاطفی بیشتری نشان دهند.
تحقیقات پیشین نشان می‌دهد که تقریباً نیمی از تفاوت‌ها در حساسیت بین افراد به دلیل ساختار ژنتیکی آنهاست. با در نظر گرفتن این موضوع، تیم تحقیقاتی مذکور نمونه‌های دی ان ای بیش از ۱۵۰ زوج شرکت کننده در جلسات برنامه آموزش پیشگیری و رابطه را تجزیه و تحلیل کردند.
به طور خاص، آنها به دنبال هر گونه ارتباط بین ژن‌های خاصی بودند که حساسیت و نتایج رابطه درمانی برنامه آموزش پیشگیری و رابطه را تقویت می کردند. به طور کلی، افرادی که از نظر ژنتیکی حساس تر هستند، تمایل بیشتری به استفاده از جلسات زوج درمانی داشتند.
پیش از شروع درمان و سپس دوباره بلافاصله پس از آن، هر زوج یک سری از نظرسنجی‌ها را تکمیل کردند. نظرسنجی‌ها به ارزیابی ارتباط، پیوند، رضایت زناشویی و احتمال طلاق پرداختند. این تیم بررسی‌های بعدی را هر شش ماه یک بار در یک دوره دو ساله انجام داد. جالب توجه است که به نظر می رسد حساسیت ژنتیکی حتی در درمان طولانی مدت زوجین نه بلافاصله پس از آن تاثیر بیشتری داشته باشد.
پروفسور مایکل پلوس (Michael Pluess)، استاد روانشناسی رشد و از محققان این پروژه پژوهشی در این رابطه اظهار داشت: یافتههای ما نشان می‌دهد که ساختار ژنتیکی افراد می‌تواند بر نحوه پاسخ آنها به زوج درمانی تأثیر بگذارد. همه کسانی که در برنامه‌‌های مشاوره شرکت می‌کنند به یک شکل سود نمی‌برند، در آینده می‌توان افراد با حساسیت پایین که ممکن است کمتر از این درمان‌های استاندارد بهره ببرند، را شناسایی کرده و به طور بالقوه جایگزینی برای آنها ارائه کرد.
از آن جهت که حساسیت فرد ممکن است تحت تأثیر عوامل محیطی نیز باشد بنابراین این تیم با استفاده از دو روش، حساسیت ژنتیکی را در میان شرکت کنندگان اندازه گیری کرد. رویکرد اول مستلزم جستجوی تعداد کمی از ژن‌های شناخته شده مرتبط با حساسیت بود، در حالی که روش دوم از مجموعه داده‌‌های گسترده ژنومی شامل هزاران تنوع ژنتیکی استفاده کرد.
هر دو استراتژی نتایج ثابتی را نشان دادند. با این حال، به نظر می‌رسد رویکرد گسترده ژنوم کارآمدترین ابزار برای ارزیابی حساسیت ژنتیکی باشد. دانشمندان یافتههای خود را با استفاده از یک نمونه کاملا متفاوت و مستقل تکرار کردند.
گفتنی است حتی افرادی که از منظر ژنتیکی حساسیت کمی دارند، اگر در هیچ مشاوره زوجی شرکت نکنند، اغلب شاهد بهبود روابط خود در طول زمان بودند. به اعتقاد تیم تحقیقاتی مذکور، چنین افرادی برای زوج درمانی مناسب نیستند، در مقابل عوامل استرس زای مشترک مختلف آسیب پذیری کمتری دارند.
شرح کامل این پژوهش ها و نتایج حاصل از آن در آخرین شماره مجله مشاوره و روانشناسی بالینی (Consulting and Clinical Psychology) منتشر شده و قابل دسترس است.
منبع: سینا پرس