رانیا آواد، یک روانپزشک از دانشکده پزشکی دانشگاه استنفورد و همچنین مدیر آزمایشگاه و مرکز سلامت روان مسلمانان استنفورد، تحقیقاتی را در مورد شفاخانه‌های دوران عثمانی در قونیه، قیصری، سیواس، بورسا، آماسیا و آنکارا، به ویژه در استانبول انجام داده است.
وی در گفت‌‌وگو با خبرنگار خبرگزاری آنادولو گفت که آموزش‌هایی در مورد حقوق اسلامی دیده است و در حال کار بر روی مفهوم "دارالشفا" در تمدن اسلامی است.
آواد با اشاره به اینکه شفاخانه‌ها موسساتی مبتنی بر سنت اسلامی هستند، گفت: تنها به عنوان بیمارستان‌های آن دوران در نظر گرفتن آنها کافی نیست، زیرا شفاخانه‌ها تمام حواس انسان مانند حس دیدن زیبایی طبیعت، شنیدن صدای زیبای آب و صدای پرندگان را مورد بررسی قرار می‌داد. علاوه بر این، پزشکان روی شفای روح تمرکز می‌کردند، چیزی که امروزه در روانشناسی مدرن وجود ندارد.
آواد با بیان اینکه شفاخانه‌ها عموماً در دوره سلجوقی و عثمانی در طول تاریخ رواج داشته‌اند، ادامه داد: «بسیاری از شفاخانه‌ها هنوز پابرجا هستند. من در واقع در حال نوشتن کتابی در این زمینه هستم، بنابراین به ترکیه آمدم تا آنها را در محل خود مطالعه کنم. هدف کتاب بررسی مفهومی است که الهام‌بخش این موسسات شفابخش بوده است که چگونه به طور خاص، بیماری‌های روانی را درمان می‌کردند زیرا در بیمارستان‌های قبل از تمدن اسلامی، افراد مبتلا به بیماری‌های روانی مهم تلقی نمی‌شدند.
وی در گفت‌‌وگو با خبرنگار خبرگزاری آنادولو گفت که آموزش‌هایی در مورد حقوق اسلامی دیده است و در حال کار بر روی مفهوم "دارالشفا" در تمدن اسلامی است.
آواد با اشاره به اینکه شفاخانه‌ها موسساتی مبتنی بر سنت اسلامی هستند، گفت: تنها به عنوان بیمارستان‌های آن دوران در نظر گرفتن آنها کافی نیست، زیرا شفاخانه‌ها تمام حواس انسان مانند حس دیدن زیبایی طبیعت، شنیدن صدای زیبای آب و صدای پرندگان را مورد بررسی قرار می‌داد. علاوه بر این، پزشکان روی شفای روح تمرکز می‌کردند، چیزی که امروزه در روانشناسی مدرن وجود ندارد.
آواد با بیان اینکه شفاخانه‌ها عموماً در دوره سلجوقی و عثمانی در طول تاریخ رواج داشته‌اند، ادامه داد: «بسیاری از شفاخانه‌ها هنوز پابرجا هستند. من در واقع در حال نوشتن کتابی در این زمینه هستم، بنابراین به ترکیه آمدم تا آنها را در محل خود مطالعه کنم. هدف کتاب بررسی مفهومی است که الهام‌بخش این موسسات شفابخش بوده است که چگونه به طور خاص، بیماری‌های روانی را درمان می‌کردند زیرا در بیمارستان‌های قبل از تمدن اسلامی، افراد مبتلا به بیماری‌های روانی مهم تلقی نمی‌شدند.