پدرومادرها از افسردگی کودکشان آنچنان آشفته نمیشوند که از سرطان و دیابت بههم میریزند. در حالی که افسردگی مانند هر بیماری دیگری نیاز به ارزیابی دقیق دارد.
افسردگی معمولا از آن بیماریهایی نیست که در میان کودکان شایع باشد اما گاهی پیش میآید که کودک افسرده شود. رابرت ال هندرن رییس آکادمی روانپزشکی کودکان آمریکا میگوید از هر ۲۰ کودک و نوجوان، یک نفر دچار افسردگی میشود. غمهای معمولی میآیند و میروند؛ نکته مهم این است که بدانیم هنگامیکه کودک غمی بزرگتر و بیشتر از غمهای سادهاش دارد، ممکن است دچار افسردگی شود.
گاهی ممکن است افسردگی کودکان تا سالها شناسایی نشود. این بیماری مانند ابر تیرهای است که آسمان زندگی کودک را فرامیگیرد و احساس فراگیر و همیشگی اندوه، از دست دادن علاقه و تحریکپذیری از نشانههای آن است. پدرومادر یک کودک افسرده بودن، چندان خوشایند و آسان نیست اما نگران نباشید؛ خبر خوب این است که افسردگی کودکان درمانپذیر است.
افسردگی میتواند در خانواده جا خوش کرده باشد.دکتر فاسلر، استاد روانشناسی بالینی دانشگاه ورمونت میگوید: «پژوهشها نشان داده است که کودکان خانوادههایی که پدر یا مادر دچار افسردگی بالینی است، ۲۵ درصد احتمال دارد دچار افسردگی شوند و اگر پدرومادر هر دو به افسردگی دچار باشند این احتمال به ۷۵ درصد نیز میرسد. دانشمندان علت دقیقی برای آن نیافتهاند اما گمان میکنند بچهها بر اساس یک آسیبپذیری ژنتیکی دچار افسردگی میشوند که تنشهای محیطی آن را تشدید میکند. بنابراین اگر نشانههایی از افسردگی در خود یا خانواده میبینید آن را درمان کنید تا کودک را از افسردگی دور نگه دارید.
افسردگی بیشتر یک نقاب است یا پوششی بر دیگر مشکلاتنزدیک ۴۰ درصد کودکانی که افسردگی دارند از یک اختلال اضطرابی مانند اختلال وسواس رنج میبرند یا دچار اختلال بیشفعالی همراه با بیتوجهی یا کمتوجهی هستند. گاهی اختلال یادگیری نیز موجب چنین رویکردی میشود. کارشناسان میگویند شناخت و درمان اختلالهایی که کودک دچارش شده است، به دلیل همپوشانی نشانههای آنها، سخت و دشوار است؛ بنابراین هنگامی که حس میکنید کودک دچار افسردگی شده او را پیش روانشناس ببرید تا کودک را ارزیابی روانی کند و نوع اختلال را شناسایی کند.
بدخلقی میتواند نشانه مهمی باشد.بزرگترین تفاوت میان بزرگسالان و کودکان دچار افسردگی این است که، بزرگسالان افسرده بیشتر غمگین و گوشهگیر میشوند اما کودکان، کجخلقی و طغیان غیرمنطقی از خود نشان میدهند. دکتر هندرن میگوید کودکان ممکن است افسردگی را تشخیص ندهند و بیشتر آنها نمیدانند احساس غم و افسردگیشان را با چه کلماتی باید نشان دهند.
تشخیص زودهنگام و درمان، ضروری است.
پژوهشها نشان داده افسردگی درماننشده در درازمدت شکل مغز را تغییر میدهد، برای نمونه هیپوکامپ را که کار تنظیم احساسات را انجام میدهد، کوچک میکند؛ پس جای شگفتی نیست که افسردگی به مشکلات مدرسه و مصرف مواد مخدر و در شکل شدیدش به خودآزاری و خودکشی دامن میزند. اگر کودکتان مشکوک به افسردگی است زودتر او را به روانپزشک یا روانشناس نشان دهید.
درمان افسردگی کودکان از بزرگسالان پیچیدهتر است.روانشناسان و روانپزشکان از راهها و شیوههای یکسانی برای درمان افسردگی بزرگسالان و کودکان بهره میبرند. روانشناسان از روشهای تغییر سبک زندگی مانند ورزش و بهبود تغذیه و شیوههای پیشرو و راههای عملی برای مقابله با افکار و واکنشهای افسردگی کمک میگیرند. پژوهشها نشان میدهد کودکان دچار افسردگیهای خفیف بهخوبی رواندرمانی میشوند و بهبود مییابند. اما کودکان دچار افسردگی شدید بسته به شدت افسردگی و زمان آگاهی از آن، به درمان دارویی نیز نیاز دارند.
چنانچه احساس میکنید کودکتان افسرده شده، پیش از این که سراغ درمان دارویی بروید، او را به روانشناس نشان دهید. روانشناس باید تشخیص دهد کودک به چه میزان افسرده است و آیا با رواندرمانی بهبود مییابد یا باید پیش روانپزشک فرستاده شود تا درمان دارویی بگیرد. این تشخیص با روانشناس است.